ankara

Ağaçların bile memur gibi uzadığı gri şehir. Ne güzel ne kötü diyebilirim. Her türlü imkanın bol olduğu şehir. Aracınız varsa keyfini çıkartabilirsiniz. Şehri bir yıldır bitiremedim. Bir çoğu Ankara'yı bilmediği için çok sıkıcı vakit geçiremiyoruz muhabbeti yaparlar. Ben bu şehirde kendime vakit ayıramadım gezmekten. Dinamik bir şehir bir sene önce girdiğiniz kale sokağının şu an girdiğinizde saatlerinizi verip bitiremezsiniz. Sürekli değişir. Yıllardır burda yaşadığım için ve kötü anıların unutulmadığı için önümüzdeki ay bu şehri terkedeceğim. Ama gezmeyi sosyalliği bilmeyenlerin kötülediği bir şehir. İstanbul'da mı Ankara'da mı yaşarsın deseler sadece trafiğinden dolayı bile tercih edebileceğim şehir Ankara. Elveda..

hic sevmedigim denizi olmayan baskent.

sevemedim kara gözlüm şarkısını söylememe sebep olmuştur. dostlarım olmasa bir daha gitmeyi asla düşünmem sanırım. bu ne soğuk şehirdir böyle arkadaş ya.

cumhuriyet'e başkentlik yapan ama son zamanlarda tilyonluk yolsuzlukların yuvası olmuş şehir.

10 ekim 2015. Ankara'ya son gidişim. Canımın diğer yarısı dediğim en yakın arkadaşımı ve dert ortağımı kaybettiğim gün. O günden beri ankara'dan nefret ediyorum. Acım hâlâ geçmedi. Asla gitmeyecegim şehir.

nedense sevemediğim, ruhsuz ve mutsuz insanların yaşadığı şehir.

denizi yoktur dümeni çoktur.

yahya kemal beyatlı’nın en çok istanbul’a dönüş yolunu beğendim dediği şehrimiz.

sevgili kişisinin "ata'mın huzuruna çıkmaya gitmiştim" diyerek gösterdiği fotoğrafların aslında flörtünü görmeye gittiğinde çekildiğini öğrendiğim şehir; ilk boynuz, ilk heyecan.

uzun bir süre sonra yerleşmek için döndüğüm memleketim.