yalnızlığın anlaşıldığı anlar

her seyi tek başıma yapmak zorundayım ama hiçbir şeyi tek başıma yapmak istemedigimden beri hissedilen duygu..

ben çok üzgün, çok mutsuz ve çok berbat hissederken bunu bildikleri ve gördükleri halde yanımda hiç bir şey yokmuş gibi gülerek eğlenen arkadaşlarıma bakarkenki o his. çok garip, hiç kızamadım ama çok daha fazla yalnız hissettim o an.

market dönüşü elindeki ağır torbalara yardım edecek kimsenin olmadığı o andır.

yalnızlık sizin için anlık bir durumdan ziyade bir yaşam şekline dönüştüyse o zaman. kalabalık bir grup içinde kendinizi oraya ait hissetmiyorsanız, evet çok yalnızsınız.

Rakı kadehimi kaldırdığımda vuracak başka kadeh bulamadığım an

Aslında yalnızlık denilince akla hemen insan azlığı gelmesin. Bir sürü insan var ama hangisi ruhumuza hitap ediyor? Menfaat gözetmeksizin sizi seviyor. En önemlisi insanda samimiyet önce. Mesela canın sıkkın oldugunda keyfin olmadığında telefon rehberine girip tek tek bütün isimleri gözden gecirirsin ve ne yazıkki aramazsın kimseyi iste o kadar kisi arasında yalnız hissedersin kendini.

günlüğüm hep salonda masamda durur.
(bkz: ben bugün bunu fark ettim)

telefonların açılmadığı, mesajların görüldü olduğu, havanın da soğuduğu o an.

Askerde iken son kontör kartınla aradığın sevgili kişinin meşgule atma anıdır.

yılbaşı gecesini tek başınıza evde geçirdiğiniz an