yalnızlığın anlaşıldığı anlar

bunu yenmenin en iyi yolu insanlarla tanışmak ve arayı soğutmamaktan geçer, karşınızdaki insan sosyal faaliyet/aktivite arkadaşı olmalıdır, sinemaya gidebilir, bir cafede oturup sohbet edebilir, birlikte kitap/cd alabilir, hafta sonu güzel bir gezelim görelim aktivitesi yaşayabilirsiniz, yeterki cinsiyet ayrımı yapmayın, karşınızdaki insandan sosyalleşme dışında bir beklenti içinde olmayın.
bunu kapsayan istanbul lu arkadaşlarım mesaj atabilirler, zira uzun süredir sinemaya gitmedim ve yalnız gitmek istemediğim için gitmekten kaçınıyorum :)

Tüm yalnızlık şiirlere sarıldığım andır.

finlandiya'da cicim ayların bittikten sonra geçirdiğin her an.

güzel bir şey yaşadığında anlatacak kimse bulamamak

Derdini geçtim mutlu anını bile paylaşacağın bir insan evladı bulamadığın andır.

otogarda çok sıkıştığın ama eşyalarını emanet edebileceğin kimse olmadığı için tuvalete gidemediğin zamandır ya da gece ulan zehirlendim mi acaba dedirtecek mide bulanması, baş dönmesiyle uyanıp uyandıracak kimsen olmadığını anladığın zaman da olabilir

pasaport kontrolü sırasında dönüp baktığımda el sallayan kimsenin olmadığını gördüğüm an...

doğum günlerimin kutlanmadığı her yıl...

*güzel bi olay yaşadığımda birine anlatmak isteyip yanımda kimsenin olmadığını anladığım andır.
*hastalandığımda çorbamı kendim yaptığım andır.
*uyuyacağım zaman iyi geceler diyeceğim kimse olmadığını hissettiğim andır.
*ağlamak istediğimde omuz bulamadığım andır...

Aslında senin kafanla alakası olmayan bir sürü insanlarla oturduğun an tam gülmenin ortasında benim ne işim var burda hissi ama kimse yoktur başka mecbursundur sikindirik konuları boş muhabbetleri dinlemeye yalandan gülmeye.

Oğlumun evde olmadığı andır.