gezgin itiraf

/ 21
Yola çıktığım arkadaşımın eskişehire girişinin yasaklanması... öyle ki kanlı nigar diye lakap taktılar... burdan eskişehirden özür dilerim...
yol tarifi sorup yolu dinlememek.
-dayı şuraya nerden gitcez?
şu yoldan dümdüz git
-evet
sağa dön
-evet
yüz metre sonra sola
-hmm
birinci değil ikinci sağdan git
-anladım(aklıma kazır gibi düşünür haller)
ışıklardan sola döndün mü karşında
-sağ olasın dayı

o yoldan dümdüz gidip başka birine sordum.
doğanın en güzel tarafı açık havada püfür püfür (kimi zaman denize karşı süper bir manzaraya karşı) anladınız
Sene 2012 askerdeyim. Aylardan şubat falan olması lazım çünkü hava inanılmaz soğuktu. Geceleyin 2/4 malzemelik nöbeti kitlemişler şahsıma neyse saati geldi gittik nöbet yerine. Mal gibi bekliyorum nöbet yerinde ne gelen var ne giden. Askere gidenler bilir gece devriyesi vardır. O gelecek diye kıpırdayamıyorum. Ve birden o an gelir altıma yapmak üzereyim ve üstümde 7 kat falan giysi var. Bir yandan da sıcak basıyor içten içe. Paçalarımda aşağı aktı akacak. Ulan naapsam naapsam. O ara da malzemelik bölgesi çok kullanılmıyordu. Girdim iki deponun arasına çotonk diye bıraktım malzemeyi oraya. Bir de midemi bozmuşum tam rezillik. Yanımda sadece bot bezim var başka da bir şey yok. Mecbur onu da kullandım. Akıllıyım ya üstünü onunla örttüm.

Üstünden 2 gün falan geçti bizim birliği topladılar. Ruh hastası bir uzman çavuş vardı oraları temizletesi tutmuş şerefsizin. E benim sanat eserimi görmüşler tabi. Nöbetçi çavuş arkadaşımla iki diğer askere temizletmişler eserimi. Uzman da nasıl coşuyor ama konuşurken. Yediğim küfrün haddi hesabı yok ama üniformam küfür geçirmezdi allahtan. Neyse sonra bütün birliğe orada ne kadar ot varsa temizletmişlerdi. Bu da böyle bir anımdır.
gezerken yanımdakilere yolu bilmediğimi çaktırmaz her zaman lan kac defa gittim ben burdan bir şey olmaz dememdir.
Otelde kat gorevlisi olarak calistigimda duydugum seyler beni benden aliyordu.
Tek başına otostop çekmedim.Çekmicem de.Çünkü zaten hayatımda yalnızım,en azından otostopta yalnız olmak istemiyorum.Sırf bu yüzdendir 2 li 3 lü otostoplar ve hiç unutulmadığı içinde ayrıca.
melankoliye bağlamak istemiyorum ama ayrılalı 5 yıl oldu ve ben hala unutamadım. 5 yıl boyunca ne sesini duydum, ne de sosyal medyada veya gerçekte kendisini gördüm.
unutamamaktan utanıyorum çünkü o beni çoktan unutmuş olabilme ihtimali var. ve bu büyük bir ihtimal.
bu 5 yıl boyunca 1 kere bile ciddi ilişkiye başlayamadım sırf bu yüzden.
daha da kötü olan kısmı, ayrılan taraf bendim. bu yüzden ne bir mesaj atmaya yüzüm vardı, ne de sesini duymaya cesaretim. çünkü en son konuşmamızda, gözlerinin içine baka baka dedim ki. beni bir daha ne ara ne de sor.

edit: sözlenmiş
/ 21