yola çıkarken hissedilen garip mutluluk

çocukken ayakkabı aldığınız zaman yaşadığınız hisse benzer

istanbuldan uzaklaşıyorum. şehirden çıkış yapıyorum. mutlu olmamak için bir sebebim yok ki

planlı,plansız, backpack ile , backpacksiz, otostopla , otobüsle, arabayla farketmeden her türlüsünün çıkılmadan bir önceki gün mide sancıları yaşatan garip mutluluktur. adamı heyecandan ishal bile eder. yolda olmak güzeldir, bir yere varmak değil

Yola çıkarken hissedilen garip hüzünle aynı duygudur.

Bi midede kelebekler, bi yüzde yayılan ağızlar, bi doğayı başka görmeler.. aşık olmak gibi bir şey sanırım.

Kendini dinleyebileceğin rahatlayabileceğin ve hayatın sıkıcı karmaşasından kaçabileceğin yegane durumdur. Yola çıkmadan beklentileri belirlemek gerek

*edit: yola çıkarken hissedilen o garip huzursuzluk
burdakileri okuduktan sonra bi “aman tanrım yoksa bende gezgin kanı yok mu?” dedirtti.
ama bir miktar çözümledim durumu; kalıcı değil. yerini sizinkine bırakıyor kısa sürede.
şükürler olsun.

uzaklaşmanın verdiği güçlü histir.

Güzel hissettiriyor. Bazen yol kenarında çanta sırtımda yürümek daha iyi geliyor, kulağımda bir müzikle yürüyorum öylece yürüyorum.

yola çıkışı mutluluk dönüşü hüzün