istanbul
tayyip erdoğan anasını sikene kadar muhteşemdi. şu an öyle güzel bir hava, güneşli gün batımı var ki içim içime sığmıyor sanırsın kalbime bahar geldi gönlümde tomurcuklar açtı. uçmak istiyom davşan gibi zıplamak falan. arabam olsa camını açar boğaza çekerdim püfür püfür yol boyunca yosunlu rüzgarlar dolardı arabama. o gadan mutlu ve enerji doluyum. tayyibi hatırladıkça ise saydırıyorum.
doğup büyüdüğüm sokaklarına kurban olduğum canım memleketim. melling'in aivazovsky nin tasvirlerinde gördüğüm, istanbulla ilgili romanlar okuduğumda da sıkça bahsedilen şehirlerin en güzeli yakıştırmasını kesinlikle hak ediyordu.hadi o kadar geri gitmeyelim çocukluğumun geçtiği 90'lı yıllarında ki istanbul'u bile özlüyorum.bu kadar çok beton yığını yoktu.boğazdan baktığımızda da o iğrenç kuleleri görmüyorduk.kalitesizleşme ve rant şuan doruk noktasında.birkaç semt hariç gerçekten yaşanılacak yer kalmadı. ben yine sarıyer'e, bahçeköy'e beykoz'a kaçıyorum.
doğup büyüdüğüm sokaklarına kurban olduğum canım memleketim. melling'in aivazovsky nin tasvirlerinde gördüğüm, istanbulla ilgili romanlar okuduğumda da sıkça bahsedilen şehirlerin en güzeli yakıştırmasını kesinlikle hak ediyordu.hadi o kadar geri gitmeyelim çocukluğumun geçtiği 90'lı yıllarında ki istanbul'u bile özlüyorum.bu kadar çok beton yığını yoktu.boğazdan baktığımızda da o iğrenç kuleleri görmüyorduk.kalitesizleşme ve rant şuan doruk noktasında.birkaç semt hariç gerçekten yaşanılacak yer kalmadı. ben yine sarıyer'e, bahçeköy'e beykoz'a kaçıyorum.