istanbul

Hiç unutmam o gün İstanbul'u çok güzel gezmiştim büyük ada, Kadıköy, Üsküdar. Bir günde 3 güzel yer. Bir Adanalı olarak başka şehir e alışmak benim için çok zordur ama İstanbul 2.memleketim olmuştu o gün. Ama en çok şu hikayelerden de sıkça duyduğumuz galata mevzusu. Abi hastasıydım kafayı yemiştim. Sırf onun için taa adanalardan gelmistim, sırf galatakulesine gitmek için ama salak aklım dedi ki en güzelini en sona sakla akşam vakti git güzel güzel istanbul'u seyret. tabii vapuru kaçırıp son kalan kadıköy vapura binmek zorunda kalmak, sonrasında bilmediğin bir semtte yalnız, saat geceyi bilmem kaç geçiyor hikaye malum. sokakta kaldığıma değil hala galatakulesine gidememiş olmam canımı sıkmış hatta ağlayacak dereceye gelmiştim.aylak aylak 'kız başıma' dolaşıyorum tabi kadıköy moda sahilinde. İçimdenbde diyorum ya bi galataya gitseydim bari şu malum anahtarlıklarından alsaydım galatanın nolur allah'ım ya bi mucize olsun da bir şekilde göreyim şu kuleyi. sonra bi baktım bi sokak satıcısı geç saatte hala toparlanmamış böyle magnet filan satıyor. İnceledim boş boş kafam dağınık tabi üzgünüm.tam o an gözüme bi anahtarlık ilişti. galata kulesi. allah'ım nasıl mutluyum nasıl sevindim. amcanın yanına yanaştım dedim amca bu kaç para alıcam. dedi sen son müşterimsin hadi sana 1 lira olsun. elimi cebime attım hiç param yok sanıyordum bi baktım 1 lira 20 krş. ancak bu kadar mutlu olabilirdim. tabi ben galataya ait en ufak bir şey görünce delirdigim için kafamda aynı oranda çalışmaya başladı nerde kalicam nerde yatıcam derken aklıma hastane mescidi geldi. ee adanalı olmak zehir kafa gerektirir :))) tabii o mayıs soğuğunda kaloriferlerin çalışmadığı bir mescit düşünün. bulduğum bütün seccadeleri üstüme örtmüştüm.