ankara

/ 7
Askerliktir. Askerdir. Internet Cafe ve börekçi de kahvaltıdır. Bir de canımdan bir can barındırmaktadır.
Bilmiyorum, biraz gariptir Ankara'yı sevmek. Grinin içinde yeşili,kırmızıyı yada maviyi aramaktır. Ayazında donmak, simitiyle doymaktır.
yaklaşık 6 ayda 30dan fazla gidip geldiğim, memlekettir.
Kısaca bilgi verelim, tren garı maltepede. Eski tren garı ile yeni yapılan hızlı tren garını sırt sırta. yeni tren garından çıkıp aşağıya gidersen Gazi'nin mühendislik fakültesi var. eski tren garından çıkarsan gençlik parkı ve azıcık yürürsen ulus.
ulus'ta eski meclis binasına gidebilirsiniz.

eskişehir'den hızlı trene bindiğinizde tren hareket ettikten sonra polatlı ve sincanın ikisinde de durursa 1 saat 40 dakika gibi bir sürede ankarada olabiliyorsunuz.
tabi bu oynuyor.
İstanbul'dan ise aşağı yukarı 4 saat sürüyor.

kakule, aylak madam kahve içilebilir çok güzel mekanlar. aylak madam karanfilin sonunda, kakule olgunların yukarısında.

yeni üniversiteye başlayacak ve kitap ihtiyacı olan arkadaşlar mutlaka uğrasın.

dost kitap evi aynı şekilde yağmurlu havada metrodan çıkınca sığınabileceğiniz bir yer. buluşmaların merkezi. sanırım en sevdiğim kitapevi.

franchise markalara tonla para vereceğinze zaytung zone'da 10 liraya hamburger yiyebilirsiniz. yanında patatesiyle afiyetle doyarsınız.

kızılay metro karanfil çıkışından çıkıp, caddeye doğru geri dönün. yol kenarında bolulu hasan usta var. garsonlar/komiler çok anlayışlı ve fiyatlar da uygun.

mustafa kemal mahallesi çok sessiz sakindir. tavsiye edilir. odtü'ye 15 dakikada ulaşabilirsiniz yürüyerek.

cepa avm'de tadım pizza var. gereksiz pahalı. o kadar da iyi değil. tavsiye etmiyorum.
Denizi yoktur gezilecek yeri çok azdır insanın Ankara'da kalması için bir sebebi varsa arkadaşlarıdır, o şehirdeki güzel anılarıdır yoksa çekilecek yer değildir.
Saygılar
Yaşarken her gün küfrettiğin ağladığın ama ayrıldıktan sonra da vazgeçemediğin özlediğin anlamsız bir bağ oluşturan canım şehir
soğuk ve gri olmakla suçlanan ama istanbul'dan çok daha yeşil ve yaşanabilir şehir.
yağmurlu bir günde yerin iki kat altındaki metro istasyonunda beni şemsiye açmak zorunda bırakmak suretiyle imkansız bir romantizm anını imkanlı hale getiren, her ne kadar elime geçen her fırsatta kendisini kötülesem de İ. Melih Gökçek dışında herhangi bir kötülüğünü görmediğim güzide başkentimizdir kendisi. seviyorum kendisini (ama az, serçe parmağım kadar).
3 yıl önce nefret ettiğim, fakat okumaya gidince çok sevdiğim şehrim.
/ 7