yola çıkarken hissedilen garip mutluluk

erol evgin'in sesiyle okuyun :

hani yıldızlar yanıp sönerken
hani bir yıldız kayar ve insan
hani bir telaş duyar ya birden
İşte öyle bir şey

Yol bittiğinde yerini bir hüzün ve gurura bırakandır. Yolumuz hiç bitmesin.

Eğer ani karar vermiş, hala temkinliyseniz ve otostopa çıktıysanız ilk araç durduğunda gelir genelde. İçinizdeki sıkıntıyı yolda taşımaz arkanızda bırakırsınız, hareket ettikçe yol kattetikçe hücrelerinize bi enerji yayılır. Yola çıkana kadar önünüze set çeken türlü bahaneler arkanızdan el sallamakla yetinir.

Her yola çıkışımda midemdeki kelebeklerin özafagusuma doğru çıkışını hissediyorum. Ve o mutluluk dönüş günü gelene kadar asla eksilmiyor sanırım.

ve hemen arkasından gelen kulaklığı takma isteği.

Hafif telaş ,hafif mutluluk arasında."Acaba bişey unuttum mu " duygusudur.

Yeni yolların karşılaştıracağı yeni benle tanışmam, müziğim, sırt çantam ve sürprizlerle dolu geleceğe duyduğum... Heyecanım

Yol planını yaparken bile aynı mutluluğu yaşıyorum.İnsan 1 yıl öncesinden detaylı planını yapar mı yolcuğunun ? Ben yapıyorum valla

Bilinmezliğin verdiği heyecan.

Heyecandan uyuyamadığımı biliyorum ya. Zaten çanta hazırlığını da asla gece ikiden önce bitiremem. Ama biletler, vize telaşı, rota hazırlığı derken uçaktayken ' gerçekten gidiyor muyum şimdi? ' sorusu gelir aklıma. Sonra başka bir yerde olmanın özgürlüğünü duyumsarım. Keşifler, kültürler, yeni insanlar derken aslında o adrenalin ve endorfinin hiç bitmemesi çok gariptir.