aile evine dönmek

ilk haftanın sonunda babanın " yatağında yemek yeme" demesi gibi ufak tefek şeyleri büyütüp olay çıkartmanıza sebep olacak durum.

Öğrenci evinden aile evine gelindiğinde her şey'in bedava ve sınırsız olması rahatlığı.

aile sıcaklığının tekrar hissediliği ortam. önceleri ev kurallarına uymak zor olur ama sonrasında alışmak zor değildir.

sadece üniversite döneminde ayrı kalıp, dönünce zorlanan, sıkılan insanlara anlam veremiyorum ben 9 yaşımdan 14e kadar sıkı bir yatılı okul geçmişi yaşadım, sonrasında belirli bir eğitim bitince ev izinlerinin süresi uzadı ama o zamanlarda ek branş olarak ilgilendiğim şeylere yoğunlaştim ve ben eve gitmedim, derken teee 20 yaşımda ailemle yaşamaya başladım, başlarda (hissiyat olarak değil) alışma zorluğu çeksem de özlemle aralarına tekrar katılmak bana çok daha iyi geldi.
eve dönmekten daha güzel bir şey varsa o da aile evine dönmektir.

aile evine dönmek/evinde kalmak; özellikle büyük şehirlerde yaşıyorsanız ve bekarsanız en mantıklı harekettir. ne kadar kazanırsanız kazanın (zira eğer yeni mezun ve beyaz/mavi yakalı iseniz başlangıçta kazanabileceğiniz ücret aşağı yukarı bellidir.) bu durumda ayrı eve çıkmak saçmalıktır.
belli bir yaştan sonra bazen sıkılabilirsiniz (kişiye bağlı), bunalabilirsiniz ama sonuçta ailenizin yanındasınızdır,ayrıca mutlu bir anne ortaya çıkaracaktır.zira 30 yaşına bile gelseniz onun için çocuksunuzdur ve birlikte yaşadığınız için sevgi manyağı yapabilir sizi :)

üniversitede okuduğun şehirdeyken cazip gelen fakat gerçekleştiğinde de geri dönme isteği uyandıran enteresan durum.

bazen mecburiyet bazen de ekonomi yapayım derken aslında eski hayatını yaşamaya çalışmak zorunda kalırken hayatının, düşüncelerinin ve hayallerinin ne kadar değiştiğinin farkına varmak

eve gittiğinde yemeğin hazır olma güzelliğidir. anne yemeği candır.

üniversitenin ilk senesinde çok güzel, mühim bir şey olsa da bir süre sonra sıkar. hele ikinci senesinde pandemi çıktıysa. 10 aydır tıkılı kaldıysanız ve mental sağlığınızın yitip gitmesine ramak kaldıysa.

1 haftadan fazla sürede kalamadığım hemen öğrenci evime dönmeyi seçtiğim olay. o kadar beraber yaşamayı unutmuşuz ki artık ben gideyim diye onlar da benim gözümün içine bakmaya başladılar. kaos,kavga,gürültü,sinir,stres hepsi bir arada.