anne ve babanın cahil olduğunun anlaşıldığı an

paketin açılması gereken yerinden açmayıp abuk subuk yerlerden kanırtmaya çalışmalarını, çamaşır makinesine daha iyi yıkar diye 1 tas deterjan koymalarını geçtim de, 2018 yazında yüksek lisanstan mezun olmuştum, yaşımız da kemâle erdiğinden eşten dosttan, konu komşudan kız bakmaya başlamışlar. bizim oğlan “yüksek okul” bitirdi falan diyerek kız aramışlar. yüksek okul ne?!?!.. liseden hallice bir yer. ulan ne kızlar kaçırdım sizin yüzünüzden!..

not: tok kapı sesli golf sahibi, doktora öğrencisi (kız bulamayınca phd rulazz), özel sektör kölesi ve bekarım. kedi, şarap ve kitap severim. ilgilenenler yeşillendirin anacığımm..

edit: imlâ

anne ve babaların gereksiz yere aşağılandığını düşündüğüm başlık türü. kuşak farklarını cahilliğe vurmak hoş birşey olarak görülmemiştir hiçbir zaman gözüme. dünyada yaşamış en zeki adamlardan biri olan newton, yaşlılığı şu çağa denk gelseydi, cahil statüsünde olurdu herhalde. neyse.

Edit: newtonu tanıyanların yazdığı yazılardan, yazdığı şeyi bulamayan, yazmaya üşenen, asosyal, kendi içerisinde yaşayan bir insan olduğunu biliyoruz. Yukarıdaki tanıma göre cahil oluyor. Kendini sosyal yönde geliştirmek istemediği bütün Newton okuyanlar için bilinen bir durumdur.

yok canım! o anne babanın değil, evladın cehaletidir. yaşa vursan tecrübe konuşur be kardeşim. hiç kimse aynı dili konuşamıyor diye cahil diyemez kimseye.

açtığım başlığın altına yazmak adetim değildir, ekşisözlük’te de. ancak newton çağımıza kadar yaşamış olsaydı, onun olduğu yerde sayacağını, kendini geliştirmeyeceğini düşünmek de nasıl bir cahillik o da ayrı bir konu.

bizim anne ve babalarımızın sorunu unumu eledim duvara astım, benden geçti zihniyetidir. örnek vermem gerekirse peder bey türkiye’nin en iyi bankasından ikinci müdür olarak 2004 yılında emekli oldu. evde akşama kadar cep telefonuyla oynar ama daha telefonunun melodisini dahi değiştirmeyi bilmez. nasıl değiştirileceğini merak bile etmez. çevremde yaşıtlarımın anne ve babasına baktığımda da aynı şeyi görüyorum. hatta emekli öğretmen vs olanlarında da. koskoca bir rasyonaliteyi duygusallığınızla örtmeye, gözden kaçırmaya çalışmayın diyerek şu sözü ortaya bırakıyorum;

“21.yüzyıl cahilleri, okuma yazma bilmeyenler değil, yanlış öğrendiklerini unutamayan, yeniden öğrenmeye, değişime ve dönüşüme açık olmayanlar olacaktır!..." ( Alvin Tofler )

birine cahil demen için elinde daha sağlam argümanlar olması gerekir bence...
verdiğin telefon melodisi örneğine bakılırsa hepimiz üşengeç ve aciz olabiliyoruz çoğu zaman.
özetle: her yaşta eğitim şart!

anne ve babanın da kendilerine göre bir doğrularının, yaşanmışlıklarının olduğunun; bazen ise gerçekten bir bildikleri olduğunun fark edilmesinden hemen önceki an'dır.

cehalet, bilmemek değil öğrenmeye kapalı olmak, geç öğrenmek ya da algının cehaleti değerlendiren kişiye nispeten değerlendirmeye aldığını kişinin daha dar kalibrede olmasıdır.

bu sebeple anne, baba ya da yaşça artık 40'ı geçmiş, çok fazla okumayan, zihnini dinç tutmak için bir aktivitede bulunmayan kişilerin öğrenme becerileri ve zihinlerini geliştirme esneklikleri azalır. fakat anne-baba-aile kutsaliyeti çocukluğumuzdan beri bize nasıl işlendiyse çok fazla bunu kabul edemez kesin bir bildiği vardır, tecrübelerinden yararlanalım gibi savunmaların arkasına saklanıyoruz.

bizler nasıl onların neslinin cahili ve noksanıysak onlarda bizim neslimizin cahili ve noksanı bu yanlış ya da ürkütücü bir cümle olmamalı.

onlar bize yetişmeyecek ve gün geçtikçe kendilerini öğrenmeye daha da kapayacaklar.

(bkz: eğitim cehaleti alır eşeklik baki kalır)

Bizi bu güne kadar şansa yetiştirmiştirler hissine kapıldıgim andır.