benim burada ne işim var hissi

İlk kamplara çıktığım zamanlarda ateş başında otururken hayatı düşünme evresinde gelen his.
Ateş üstünde henüz kaynamış çaydan bir bardak almışken hayatı, insanları, sevdiklerini düşünme evresinde onlar şimdi ne yapıyor nelerle meşguller ben buradayım peki neden? Sorularının ardından gelir.
Yapılması gereken ise derin bir nefes çekip gülümsemek. Çünkü biz hissettiğimiz şeyi yapıyoruz

genelde yeni tanıştığım insanlarla buluşunca hissettiğim duygudur.

-(bkz: 'abi bu nargile cafede ne işim var, miss gibi rockbarda takılcaktım')
-(bkz: 'abi muhabbeti güzelmiş ama bu mekanda ne işimiz var allasen')

kendim için söylemek gerekirse onlarca araç geçen bir yolda kenarda otostop çekerken yavaştan gelen histir, araçlar vızır vızır geçerken insanın bir an görünmez olduğunu düşünmesiyle birlikte bünyeye işlerken dörtlü yakıp ilerde duran arabaya koşma hızıyla doğru orantılı olarak bünyeden uzaklaşır.

(bkz: 8 saat boyunca otostop çekmek)

Lanet olası fizik1 dersi

40 yılda bir girdiğim aöf sınavlarında yaşadığım duygudur.

Yaylaya gittiğimde kendimi ismail türüt konserinde anlamsız bir şekilde bulduğum anda gelen his.

hafta içi her gün,sabah-akşam, 131c adlı toplu taşıma aracı ile çıktığım ölüm yolculuğunun madenler durağındaki keşmekeş esnasında bütün vücüdümu saran farkındalık.

Bu öyle bir duygudur ki aklınızdan ölüm şeridi gibi yaşadıklarınız geçer
. O kadar hızlı bir sorgulama sürecine girersiniz ki kendinizden o anda beklemediğiniz asla ve asla yapmam dediğiniz bir sonuç yaratabilirsiniz (intihar dahil). Çok öğretici, büyütücü, kritik bir andır. Dikkatli kullanmak gerekir. Şunu da unutmamak lazım yüze yansıyan duygular arasında en zor gizlenebilendir belki de. Ben birkaç filmde denk gelmiştim ancak favori act Eminem lose yourself klibinin başlangıcıdır
Eminem lose yourself

üniversitede sınıfa her girdiğimde hissettiğim duygudur. ardından hepinizin olmayan beynine tükürem serzenişiyle devam eder.

hayatımda sürekli hissettiğim şeydir. ya bu hayat benim değil ya da nerede işim olduğunu hala kestiremedim.

son yıllarda devamlı olarak yaşadığım his.
özellikle derste ya da normalde sevilen arkadaşların yanında gelmesi ile can sıkar.
bir gün ne işim var lan benim burada diyip kalkıp gideceğim ya, hadi hayırlısı