istediğin şehirde yaşayamamak
yapmak istediğim ama bir türlü icraate dökemediğim eylem, aileyle nerede yaşıyorsak orada tıkılıp kalıyoruz ama bir çok şehir varken neden buradayım diye kendime sık sık soruyorum, istanbuldayım
-işim yok
-gelirim yok
-kiralar yüksek
-trafik kötü
-hava pis, yıldızları bile göremiyoruz
bilmiyorum, daha sahil kenarlarında urla gibi huzurun olduğu yerlerde yaşamak varken neden geliyor herkes istanbula, iş var ama kiraya verdiğin para yola verdiğin para ile zaten yaşayamıyorsun.
iş bularak gidilebilir ama pek iş ilanı düşmüyor, gelirim yok ki iş bulmadan da gitmek hayal gibi böyle saçma bir döngüde kısır kaldım, ama mutsuzum.
gitmesek mi kaçıp birlikte?
-işim yok
-gelirim yok
-kiralar yüksek
-trafik kötü
-hava pis, yıldızları bile göremiyoruz
bilmiyorum, daha sahil kenarlarında urla gibi huzurun olduğu yerlerde yaşamak varken neden geliyor herkes istanbula, iş var ama kiraya verdiğin para yola verdiğin para ile zaten yaşayamıyorsun.
iş bularak gidilebilir ama pek iş ilanı düşmüyor, gelirim yok ki iş bulmadan da gitmek hayal gibi böyle saçma bir döngüde kısır kaldım, ama mutsuzum.
gitmesek mi kaçıp birlikte?
Kayseri’de üniversite okuyup; Maraş’ta zorunlu hizmet yaparak fazlasıyla gerçekleştirdiğim eylem. İzmir’ den selamlar, kıps. (bkz: sabrın sonu selamettir)
istediği şehirde yaşayabilecek olmanın verdiği psikolojik ağırlığı hiç yaşamamış bireylerin mutsuzluk bahanesidir. mesleğimin niteliği gereği
memleketin her yerinde ortalama aynı ücretle çalışabiliyorum ve bu bana başım her sıkıştığında "bıktım buranın çilesinden" "daha küçük bir şehirde daha mutlu olurum" veya " daha büyük bir şehirde daha mutlu olurum" gibi bahaneler ürettirdi. nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelmeye başladı. son dönemlerde favori cümlem "ankara'nın soğuğu çekilir mi yaee" olmaya başladı, işte böyle böyle her zorluktan şehir değiştirerek kaçmaya çalışır hale geliyorsunuz. işte bunların sonunda ne mi oldu dostlar, sonunda yersiz yurtsuz oldum. bakalım yeni 'müthiş şehrim' neresi olacak.
memleketin her yerinde ortalama aynı ücretle çalışabiliyorum ve bu bana başım her sıkıştığında "bıktım buranın çilesinden" "daha küçük bir şehirde daha mutlu olurum" veya " daha büyük bir şehirde daha mutlu olurum" gibi bahaneler ürettirdi. nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelmeye başladı. son dönemlerde favori cümlem "ankara'nın soğuğu çekilir mi yaee" olmaya başladı, işte böyle böyle her zorluktan şehir değiştirerek kaçmaya çalışır hale geliyorsunuz. işte bunların sonunda ne mi oldu dostlar, sonunda yersiz yurtsuz oldum. bakalım yeni 'müthiş şehrim' neresi olacak.
