istediğin şehirde yaşayamamak

İçten içe yiyip bitiren, sonu gelmez bir özleme gark eden durum. Umarım özlemini duyduğumuz şeyler bıraktığımız koşullardan daha da güzel olarak geri döner bize, biz geri döneriz.

Yaşamak istediğimiz yerlerde iş imkanı çok az zaten. O yüzden bir ara gezmeye gidilip bireysel olarak nasıl para kazanılabilir diye fikir üretilebilir, biraz aile desteğiyle olur bence :) yaşadığınız yeri severek başlayın diyorum.

bunun bir üst seviyesi için;

(bkz: istediğin ülkede yaşayamamak)

Kayseri’de üniversite okuyup; Maraş’ta zorunlu hizmet yaparak fazlasıyla gerçekleştirdiğim eylem. İzmir’ den selamlar, kıps. (bkz: sabrın sonu selamettir)

koyar adama hemde baya koyar. ama alışılmıyor değil hani. herşey yavaş yavaş seyrine ve yerine oturuyor. zaman herşeyin ilacı oluveriyor.

İstediğin şehirde okuyamamak versiyonuna malum olduğum acıklı durumdur.
Eskişehirliyim ancak okumak için Kayseri'ye geldim.
Evet depresyondayım.

Ah Eskişehir ah...

alt başlığı "istediğin dünyada yaşayamamak" olabilir

istediği şehirde yaşayabilecek olmanın verdiği psikolojik ağırlığı hiç yaşamamış bireylerin mutsuzluk bahanesidir. mesleğimin niteliği gereği
memleketin her yerinde ortalama aynı ücretle çalışabiliyorum ve bu bana başım her sıkıştığında "bıktım buranın çilesinden" "daha küçük bir şehirde daha mutlu olurum" veya " daha büyük bir şehirde daha mutlu olurum" gibi bahaneler ürettirdi. nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelmeye başladı. son dönemlerde favori cümlem "ankara'nın soğuğu çekilir mi yaee" olmaya başladı, işte böyle böyle her zorluktan şehir değiştirerek kaçmaya çalışır hale geliyorsunuz. işte bunların sonunda ne mi oldu dostlar, sonunda yersiz yurtsuz oldum. bakalım yeni 'müthiş şehrim' neresi olacak.

bunu gerçekleştirebilmek için farklı değişkenlerin olduğu, ama en çok da yaşadığın yerden nefret ettiğin zaman çekilemeyecek hâle gelen sorun