kaçıp gitme isteği

İçimde dizginleyemediğim sürekliliği olan his. Amazon ormanlarına, çöllere, uzay boşluğuna fark etmez hepsine gidesim var. Yerimde durmak boğuyor çoğu zaman.

şu sıralar en ufak patlamada uygulamaya çalıştığım bir istektir. her şeyden ve herkesten uzaklaşma isteği de denilebilir. en azından bilinen yerlerden, o an tanınan insanlardan... farklı yerlere, farklı insanlara doğru gitme isteğidir. öyle kolayca bastırılabilecek bir istek de değildir, dikkatli olmak gerekir.

Bir kaç saat sonra uyanıp işe gideceğimi düşündükçe içime doğan histir. Parasızlık dışında hiçbir sorun yok

hangimize olmuyor ki.bazen öyle boyutlara ulaşıyor dayanmayıp kaçıyorsun.çok da güzel oluyor arada kaçın arkadaşlar kendinizden kaçın

hayatın dalga dalga üzerinize gelip size tüm olumsuz noktaları göstermesi sonucunda ‘yeter be’ deyip her şeyi arkada bırakma isteğidir. ne yazık ki ben bunda başarılı bir insan değilim, pek olanına da rastlamadım. ama umarım olanlar mutludur.

didem madak ne demiş buna yakın bir husus hakkında:

"İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben işte istedim bayım.
Uzaklara gittim
Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin."*

şöyle ekleyeyim:
oraya kendimi götürdükten sonra gitmenin ne anlamı var?

her şeyden bunaldığım dönemlerde içimde coşan his.

(bkz: nazım hikmet)'in şiirinde dediği gibi:

kafamı çıkarıp dolaba kilitlesem bir haftalığına
karanlığına boş bir dolabın.
omuzlarıma bir çınar diksem kafamın yerine
uyusam gölgesinde bir haftalığına...

yoksa o kafa da seninle geldikten sonra kaçıp gitsen ne olacak?

2 ayda bir mutlaka geliyo bana bu

özellikle yurt dışına kaçıp gitme isteği olarak geliyor ama param olmadığını hatırlayınca hemen geçiyor.

tam olarak şuan gelmiş istektir.