Bizim evde beni beğenmeyip bizimkilerin üstüme kuma getirdiği 8 yaşındaki velettir kendisi. sabah dövdüğüm halde gece yatmadan önce yanıma gelip her şeye rağmen benimle uyuması, küçük korkusunu benimle avutması kalbimi titretmiyor değil hani.
En son bana “şerefsizlik yapma” diye ses kaydı atıp engelledi. Yaşı 12. Ben olmasam,annenler baskı yapmasam hayatta olmayacaktı gelmiş bana konuşmaya bak. Yeninesilçokbozdu.
kendisi için yazdığım bir kaç satırı şuraya bırakmak isterim:
"yaptığım tüm güzel şeylerin karşılığı işte karşımda duruyor! ablayım ben. dünyanın en özel insanının ablasıyım."
hayatta en çok sevebileceğiniz akrabanızdır, sımayli.
