manisa

izmire 30 dakika yakınlığı ile bilinir. mesir macunu ve kuru üzümü ile meşhur olan şehirdir ayrıca.

Hani gece soğu var ya bildin mi Afyon'da mola verdiysen hücrelerine kadar hissetmişsindir ha o işte Manisa'da yok gece uyuyamadığım yaprağın hiç kımıldamadığı Spil Dağından rüzgarın aşağıya sıcak sıcak indiği Canım Şehir gene de severim. Yol kenarında keçileri selamlayıp yediğim o çekirdeksiz üzümün ve Sart Harabelerinin bahçesindeki incirin tadınıysa asla unutmam.

bir izmirliye hayatının ilk -kar yüzünden sınavınız ertelenmiştir.- mesajını aldırtan şehir.
kar mevsiminde sabuncubeline serpilmiş çocuklar gibi şen izmirlileri görebilirsiniz, yol 35 plaka araçlardan oluşan bir otoparka döner adeta.

Çarşısı’ndaki Çınar boza içeceğiniz en iyi bozalardan biri olabilecek sehir. Vefanın bozasının aksine bir miktar daha az koyu, hafif mayhos asitli tada sahiptir ve soguk servis edilir. Leblebi olmadan sadece tarçın ile icilmesi tavsiyemdir.

Manisalılar da çekirdeğe çiğdem diyorlar.

Gittiğim gezdiğim şehir. Müzesi, garı, ağlayan kaya niobesi ile görülesi bir şehir. fakat ne yazık ki manisa denince aklıma orada gördüklerim değil, manisalı gençler davası geliyor. 14-17 yaşındaki çocuklara günlerce işkence yapılmıştı karakolda.

Bir türlü ısınamadığım sanırım hiçbir zamanda ısınamayacağım bir şehir

merkezi yürüyerek 40 dakikada bitirebileceğiniz, sıkıcı bir şehir.

Best city in the HELL!!

(bkz: çinti)

bir insanın manisalı olduğunu anlamanın en doğru yolu çintinin ne olduğunu sormaktır. eğer biliyorsa kesinlikle manisalıdır. İlginç bir şekilde çevre illerdeki kimse bilmez ne demek olduğunu.

can sıkıcı bir şehirdir. yapacak hiç bir şey bulamazsınız adam akıllı oturulacak mekan sıfıra yakındır. izmir'e yakın olmasa 1 dk bile durmam.

oh bee rahatladım.