melankolik insan

Bir nevi sadisttir. melankoliyi sever ama depresyona girmez, çünkü kendisine saygılıdır. insanlar ona depresif gözüyle bakar ama aslında o melankoliktir ve diğer insanlar bunun farkını genelde anlamazlar. geçmişe ya da geleceğe odaklanmaktan çok o anın ne kadar güzel ya da kötü olabileceğine odaklıdır. "ya bu son yudum şarabımsa?" diye düşünür mesela. her şeyi boşvermis gibi görünür ama aslında her şeyin aşırı farkındadır, zaten bu yüzden kaygılıdır ya. herkes gibi yaşamak istemez mesela, farklılık ona zevk verir. bu yüzden genelde yalnızdır. ölümün fazlasıyla farkındadır. belki de bu yüzden dünyayı, insanları daha derinden okuyabilir(bkz: yengeç burcu kadını). derin düşünür ve hayattan da derin izler taşır. yani bu hali rastlantı değildir. aslında yalnız da değildir, tarih onun gibi sanatçılar barındırmıştır (bkz: nietzsche). son olarak;

"melankoli, hüzünlü olma mutluluğudur”
-victor hugo

hayatın toz pembe olmadığını bilir.

karakaygıları olan malihülyalı insandır.

hüzünlü prens/prenses olmak için bunu kasıtlı yapanlar var; onlar ağızlarına sıcak tahta kaşıkla vurulması caiz olanlar.
bir de elinde olmadan, yaşadıklarından, kaygı bozukluğundan, distimik bozukluklardan kaynaklanan melankoliler var, onlar profesyonel destek alarak tedavi edilmesi gereken bireyler.

hayatın güllük gülistanlık olmadığını fark eden insanlar kötüyü düşünmeye başlar. melankolik insanlar ise bu durumu birazcık abartan insanlar olarak yorumlanabilir. bir olaya hep kötü yönünden bakar, bardağın hep boş kısmına odaklanır ve her şeye fazla fazla üzülen insanlardır.

Melankolikler darılmasın ama biraz enerji emici oluyorlar

Hayatımda bulundurmayacağım, kimselere bulundurmasını tavsiye etmediğim insan tipi. Eğer hayatınızda varsa neden mutlu olmadığınızı buldunuz tebrikler.

Bir dönem sekiz dokuz yıldır kendimi iyi hissetmiyorum