sözlükçülerin yola ilk çıkış hikayeleri

Liseden beri izciliğin içinde yer aldigimdan kamp, cadir,mat,tulum ile fazlasıyla haşir neşirdim , tek sıkinti o zamanlar bu malzemeler piyasada fazla yoktu olanlarda çok pahaliydi.(80 liraya arpenaz cadir , 150 liraya saglam sirt cantasi alinmiyordu) neyse sene 2014 kirikkalenin bir kasabasında akşamin bir vakti ev arkadasimla mahsur kalmistik.Ve utana sıkıla ilk otostopumu çekerek yollara merhaba dedim.

23 Ocak 2017 tarihinde, İstanbul - Kuveyt - Bangkok uçuşu ile saf özgürlüğe adım attım. Kamboçya, Malezya, Singapur, Endonezya, İran, Ermenistan ile devam ettim ve Gürcistan ile ilk rotamı tamamladım.
Aç kaldım, dışarda yattım, hastalandım ama vazgeçmedim. Telefonların lanet alarmlarını kurmadan, istediğim zaman, istediğim şehirde uyandım.
Güneş; dünyanın her şehrinde farklı doğup, farklı batıyor. Neden sadece bir yerden izleyeyim.

benim için bunun tek kelimelik bir cevabı var; "merak"

İlk kampım şile hacıllı köyüne olmuştu.
Yaptığım hazırlık (Teori ve Pratik) sonucunda çoğu yanıma aldığım ürünü kullanmamıştım. İlk gece çok heyecanlı idi. Orda değişik insanlar ile tanımama vesile olmuştu.

ilk turum italya ve 30 ulkeden olmak uzere 45 kisilik geziye katildim. kesinlikle kar amaci gutmeyen kurulus. sadece interrail gibi ogrenci yapilanmasi. 2 haftalik barinma yeme icme ulasim 200 euro verdim.

ilklerim ilki olacak italya da en absurt ve ilginc anim ise ahalinin gece gunduz icip soyunma oyunu oynamasiydi. bunu ilginc kilan bunlari hristiyan mabedinde yapmalari.

oo milletin tamami hristiyan bunu yapacak kadar rahatlar (*swh)

Herşey facebook da Interrail Turkiye yi beğenmemle başladı..

Pasaportumu alır almaz yurtdışı planı yaptığımı hatırlıyorum. En yakın arkadaşımla ' Oraya mı gitsek? Buraya mı gitsek? ' diye düşünürken; Transilvanya'ya gidelim ya diye çıktık yola. Bütün Romanya'yı gezdik, büyülendik, geldik. Sonra da duramadık tabi yerimizde.

Diyeceğim o ki; bir kere yolda olmanın hazzına ulaşınca bağımlılık yapıyor. İnsan sürekli keşfetmek, gitmek, görmek istiyor.

ilk kampım edirne de gökcetepe tabiat parkına'ydı. istanbul dan otostop la gitmiştik km bile unutmam gidiş geliş 350 km idi.

Lisedeyken konya yolunda yürüyorum. Okula gidesim yok. Devamsızlık hakkımın son günü. O parmak kendiliğinden kalktı.

Fazla söze gerek yok. 5 sene olmuş.

O zamanlar büyük şehir heyt be! Bizde avrupalı olduk dedik. Buraya yerleştik. 9 yaşımdaydım Beylikdüzüne yerleştiğimde... Daha dün gibi hatırlıyorum. :(