Hani " bi heppi" diyoz ya hani mutlu ol felsefesi işte o felsefenin çıkış kaynağı bence sürekli gülümseyen insanlar. Allahım keşke her köşe başında olsa bi tane onlardan. Onları gördükçe "3 günlük dünya be ne diye üzülüp sıkılıyoruz kendimizi harap ediyoruz ki" demeden duramıyorum
ben!! böyle yürürken bile gülümseyen tipler var ya tam olarak onlardanım. üstelik hemşireyim, teyzelerin de gözdesiyim. arada yanaklarımın falan ağrıdığı olur, onun dışında da hiçbir zararını görmedim, gülümseyin.
nedenini bilmediğim bir şekilde beni de içinde bulunduran gruptur. dünyalarca derdim, tasam olsun, uykusuzluktan öleyim, yorgunluktan sürüneyim yine de kendimi hep gülümserken buluyorum. sahi, delirdim mi acaba?
