türk eğitim sisteminin sorunları
türkiye şartlarında alakasız insanların kontrolünde olan eğitim okul bittikten 1 sene sonra unutulcak gereksiz bir suru bilginin ezberletilmesine dönüştü.
bizim zamanımızda herşey yetersiz veya eksikti.
öğretmeni ve yeterli dersliği yoktur. üniversiteye gelene kadar ortalama 80 kişilik sınıflarda okudum.
araç gereç sadece resimlerde ya da bulmacalardadır. mikroskop gördüğümde nerdeyse 30 yaşındaydım.
bizim zamanımızda herşey yetersiz veya eksikti.
öğretmeni ve yeterli dersliği yoktur. üniversiteye gelene kadar ortalama 80 kişilik sınıflarda okudum.
araç gereç sadece resimlerde ya da bulmacalardadır. mikroskop gördüğümde nerdeyse 30 yaşındaydım.
Öğrencinin yeteneklerine göre yönlendirme yapılmaması. Tek düze eğitim sistemi.
(bkz: hocam gerçek hayatta bunu nerde kullanacağız?)
(bkz: hocam gerçek hayatta bunu nerde kullanacağız?)
dönem ortasında minimum üç kere sistem değiştirmek... (bkz: tarih kalksın yeaa ya da dur olm olmaz öyle )
eğitim sistemimizle beraber henüz beş buçuk yaşında olan çocukları sırtlarında kendilerinden büyük çanta ve sorumluluklarla okula yolladık. Sınırları olmayan bu beyinlere zincirler vurup dört duvar arasında alfabeyi öğretmeye kalktık, resim dersinde yazın bacasından duman çıkan evler çizdikleri için güldük geçtik “neden bacasından duman çıkıyor?” diye sormadan, matematikte, fen bilgisinde başarılı olmadığı ve sürekli futbol, voleybol, basketbol oynamak istediği için ona “ahmak, aylak, akılsız ve fikirsiz” lakabını layık gördük, sırf bir sınavda bir kaç tane daha soru doğru yanıtlayamadı diye gittiği liseye, üniversiteye burun kıvırdık pekte içten olmayan “olsun olsun” tesellisiyle mutlu etmeye kalktık.
Yukarıdaki durumlara neden olan sebepleri bir düşünürsek sanıyorum ki iki tane temel sebep bulacağız. Birincisi Öğretmenler, ikincisi Eğitim Sistemi.
Ben bu duruma neden olan etmenin tamamiyle eğitim sistemiyle ve eğitimle alakalı olduğunu düşünüyor ve öğretmene yüklenen suçu büyük oranda reddediyorum. Çünkü bozuk bir eğitim sisteminin öğretmenleri de bozuk çarkları işletmeye devam edecektir. Tabi ki tüm öğretmenlere böyle bir ithamda bulunmuyorum. Eğitim Sistemi ve Eğitimini açıklamak gerekirse:
Sistemin istediği yegane şeylerden birisi yüksek başarı puanına sahip olan öğrencileri doktor, diş hekimi, eczacı, avukat veya mühendis yapmak, geriye kalan “başarısız(!)” öğrencileri ise öğretmen, sosyolog, fizikçi veya tarihçi gibi mesleklere paylaştırmak. Bir düşünsenize Türkiye 1500.cüsü öğrenci çıkıp öğretmen olmak istediğini söylüyor. Sanırım herkes aklını kaçırmış olduğunu, saçmaladığını veya aptal olduğunu düşünür sınavdan sonra “zeka küpü” dedikleri kişiye. Aslında bu örnek her şeyi açıklar nitelikte. Eğitim sistemi bizlere eğitim verecek yararlı beyinleri istemiyor ve bizlerin düşünmesini, üretmesini, yeni şeyler ortaya koymamızı istemiyor ve her sistemin bir amacı olduğunu düşündüğümüzde ortaya bir sorun daha çıkıyor. Eğitim sistemi neden böyle davranıyor?
Bunun hakkında çok fazla teori var, kimisi dış mihrakları sorumlu tutuyor, kimisi politikacıları kimisi israyili… Bana kalırsa bunun sebebi yine eğitim sistemi. Evet eğitim siteminin bu şekilde davranması eğitim sisteminden kaynaklanıyor.
Kısaca demek istediğim, aslında ortada bir paradoks var. Her şeyin sebebi eğitime dayanıyor ve her sonuç eğitim bağlı. Yani ortaya çıkan her sorunun temeline inmeye kalktığınız zaman varacağınız yer muhakkak eğitim sistemi oluyor.
Olayı farklı boyuta taşımak gerekirse. Şu sıralar kadınlara yönelik olan kendini savunma eğitimleri artmaya başladı her yerde. Kadınlar kendilerini erkeklerden korumanın yollarını arıyor ve kadınlarımıza kendilerini erkeklerden koruması için eğitim veriyoruz. Muhteşem bir absürt komedi örneği lakin gerçek. Buna neden olan durum ne peki? En kibar tabirle erkeklerin kendini bilmezliği denilebilir. Erkeklerin kendini bilmezliği nereden geliyor; kötü eğitim. Kötü eğitime neden olan şey de kötü eğitilmiş birey… Yani bizler eğitimin bozulduğunu fark ettiğimiz ilk andan itibaren erkekleri kadınlara saygılı bir birey olarak yetiştirseydik durum buralara gelmeden önce kökünden hallolacaktı.
Geleceğin Servet Tazegül’ü olmak isteyen bir çocuk ve onu sıralarda dirsek çürütmeye mahkum eden bir sistem, geleceğin Abidin Dino’su olacak yetenekte bir kız ve onu mutfağa mahkum eden bir sistem, gökyüzüne hayran bir çocuk ve yapması gereken ödevler …
Bana çok ütopik düşünüyor diyebilirsiniz, bunların gerçek hayatta karşılığı yok diyebilirsiniz , realite çok farklı diyebilirsiniz ama fikrimi değiştirebilecek değilsiniz.
Sistem bizleri standart bir çizgiye sokup tek düze robot insanlar var etmeye çalışıyor.
Her ne kadar yüksek yerdeki tanıdıklarınız da bu duruma sıcak bakmasa da mevcut durumdan hoşnut olacaklar ki herhangi bir değişiklik olmuyor.
Eğitim sisteminden sonra biraz da sosyal sınırlardan bahsetmek istiyorum. Bizlerin istediği şeyler sosyal ortamımızda karşılık bulamayabilir ama sımsıkı bağlanabildiğimiz bir amaç varsa eğer istediğimizi gözlerimiz kapalı da olsa yapmalıyız. Zira “İnançlarımız doğrultusunda yapılan her şey er ya da geç karşılığını bulacaktır”. Bu iddialı sözleri kendime her zaman söylüyorum lakin hala harekete geçmiş değilim ama belki birileri bu yazıyı okuyup harekete geçersen güç alır ben de harekete geçerim ve daha sonra bir başkası ve sonunda oluşacak zincirle sisteme ait tüm duvarlarını yıkarak yeni bir eğitim biçimi ortaya koyabiliriz. Bizlerden her ne kadar yarış atı olmamız istense de bizler kuşlara hayran kalmaktan vazgeçmemeliyiz. Çünkü sınırımız olmazsa yapacaklarımızın sonu olmayacaktır.
Özet: tek kabahat sistemindir.
Yukarıdaki durumlara neden olan sebepleri bir düşünürsek sanıyorum ki iki tane temel sebep bulacağız. Birincisi Öğretmenler, ikincisi Eğitim Sistemi.
Ben bu duruma neden olan etmenin tamamiyle eğitim sistemiyle ve eğitimle alakalı olduğunu düşünüyor ve öğretmene yüklenen suçu büyük oranda reddediyorum. Çünkü bozuk bir eğitim sisteminin öğretmenleri de bozuk çarkları işletmeye devam edecektir. Tabi ki tüm öğretmenlere böyle bir ithamda bulunmuyorum. Eğitim Sistemi ve Eğitimini açıklamak gerekirse:
Sistemin istediği yegane şeylerden birisi yüksek başarı puanına sahip olan öğrencileri doktor, diş hekimi, eczacı, avukat veya mühendis yapmak, geriye kalan “başarısız(!)” öğrencileri ise öğretmen, sosyolog, fizikçi veya tarihçi gibi mesleklere paylaştırmak. Bir düşünsenize Türkiye 1500.cüsü öğrenci çıkıp öğretmen olmak istediğini söylüyor. Sanırım herkes aklını kaçırmış olduğunu, saçmaladığını veya aptal olduğunu düşünür sınavdan sonra “zeka küpü” dedikleri kişiye. Aslında bu örnek her şeyi açıklar nitelikte. Eğitim sistemi bizlere eğitim verecek yararlı beyinleri istemiyor ve bizlerin düşünmesini, üretmesini, yeni şeyler ortaya koymamızı istemiyor ve her sistemin bir amacı olduğunu düşündüğümüzde ortaya bir sorun daha çıkıyor. Eğitim sistemi neden böyle davranıyor?
Bunun hakkında çok fazla teori var, kimisi dış mihrakları sorumlu tutuyor, kimisi politikacıları kimisi israyili… Bana kalırsa bunun sebebi yine eğitim sistemi. Evet eğitim siteminin bu şekilde davranması eğitim sisteminden kaynaklanıyor.
Kısaca demek istediğim, aslında ortada bir paradoks var. Her şeyin sebebi eğitime dayanıyor ve her sonuç eğitim bağlı. Yani ortaya çıkan her sorunun temeline inmeye kalktığınız zaman varacağınız yer muhakkak eğitim sistemi oluyor.
Olayı farklı boyuta taşımak gerekirse. Şu sıralar kadınlara yönelik olan kendini savunma eğitimleri artmaya başladı her yerde. Kadınlar kendilerini erkeklerden korumanın yollarını arıyor ve kadınlarımıza kendilerini erkeklerden koruması için eğitim veriyoruz. Muhteşem bir absürt komedi örneği lakin gerçek. Buna neden olan durum ne peki? En kibar tabirle erkeklerin kendini bilmezliği denilebilir. Erkeklerin kendini bilmezliği nereden geliyor; kötü eğitim. Kötü eğitime neden olan şey de kötü eğitilmiş birey… Yani bizler eğitimin bozulduğunu fark ettiğimiz ilk andan itibaren erkekleri kadınlara saygılı bir birey olarak yetiştirseydik durum buralara gelmeden önce kökünden hallolacaktı.
Geleceğin Servet Tazegül’ü olmak isteyen bir çocuk ve onu sıralarda dirsek çürütmeye mahkum eden bir sistem, geleceğin Abidin Dino’su olacak yetenekte bir kız ve onu mutfağa mahkum eden bir sistem, gökyüzüne hayran bir çocuk ve yapması gereken ödevler …
Bana çok ütopik düşünüyor diyebilirsiniz, bunların gerçek hayatta karşılığı yok diyebilirsiniz , realite çok farklı diyebilirsiniz ama fikrimi değiştirebilecek değilsiniz.
Sistem bizleri standart bir çizgiye sokup tek düze robot insanlar var etmeye çalışıyor.
Her ne kadar yüksek yerdeki tanıdıklarınız da bu duruma sıcak bakmasa da mevcut durumdan hoşnut olacaklar ki herhangi bir değişiklik olmuyor.
Eğitim sisteminden sonra biraz da sosyal sınırlardan bahsetmek istiyorum. Bizlerin istediği şeyler sosyal ortamımızda karşılık bulamayabilir ama sımsıkı bağlanabildiğimiz bir amaç varsa eğer istediğimizi gözlerimiz kapalı da olsa yapmalıyız. Zira “İnançlarımız doğrultusunda yapılan her şey er ya da geç karşılığını bulacaktır”. Bu iddialı sözleri kendime her zaman söylüyorum lakin hala harekete geçmiş değilim ama belki birileri bu yazıyı okuyup harekete geçersen güç alır ben de harekete geçerim ve daha sonra bir başkası ve sonunda oluşacak zincirle sisteme ait tüm duvarlarını yıkarak yeni bir eğitim biçimi ortaya koyabiliriz. Bizlerden her ne kadar yarış atı olmamız istense de bizler kuşlara hayran kalmaktan vazgeçmemeliyiz. Çünkü sınırımız olmazsa yapacaklarımızın sonu olmayacaktır.
Özet: tek kabahat sistemindir.
