türkiye'de hippi akımı
evet şimdi uzmanlık alanıma girdik. Şöyle ki babam bir hippi'ydi. Annem aslında pek değildi ama artık mecburen mi, babama olan sevgisinden mi yoksa çevresinden dolayı mı bilmem o da ayak uydurmuştu. 1960'lardan bahsediyorum. Biz hippi olamadık ama hippi amcamız, dayımız, yengemiz evimize oturmaya gelen misafirimiz çok oldu. Onlardan miras üç beş satır birşey yazalım. Hippi'den kastımız sokaklarda yatan işe yaramaz serseri tiplerse, çok yanlış yerlerdeyiz. Alakamız olmaz. Hippilik bir akımdır, bir yaşam felsefesidir, ve dünya siyasi tarihinde gençlerin en çok ses getiren başkaldırılardan biridir. Bu yüzden yapımda ve yayında emeği geçen herkes büyük saygıyı hak eder. Peki neydi? toplumsal veya dinsel klişeleri, anlamsız gelenekleri, baskıcı politikaları ve kuralları, mutlu etmeyen düzeni hedef alan bir karşıt eylemdi. Sizin kültürünüz bu mu? 'kabul etmiyorum ulan geleneğiniz de, kültürünüz de sizin olsun benim yaşam tarzım bu' isyanıydı, bir karşıt kültür geliştirme çabasıydı. Kısmen de başarılı oldu. Hep derim; bırakın interneti, en basit anlamda cep telefonunun bile olmadığı 1960'larda değil de, günümüzde böyle bir akım patlak verseydi, en az 50-60 ülkenin yönetim sistemi yasaları değişebilirdi. Timing'i ayarlayamadı biricik hippicilik. Düşünün akıllı telefon yok, twitter yok, facebook yok, bi dakka ya bilgisayar internet bile yok, paylaşımı geçtim, doğru dürüst fotoğraf bile yok, iletişim kanallarının hiç birisi yok ama ona rağmen gençler arasında kartopu gibi büyüdü. En değerlisi de bu akımın mimarları 15-30 yaşındaki gençlerdi. Kimseden emir ve destek almadan, tamamen bağımsız ve orjinal bi hareket idi. büyüklerin böyle gelmiş böyle gider tutumuna bir isyandı... Bu isyan harekete dönüştü. Görünürde, kıyafetlerle başladı, şekil şemal ile devam etti.
-'başlarım bu senedki moda renklere, benim canım sapsarı bir kazak giymek istiyor'
-'erkek neden bol giyer, ben şu daracık pantalonu istiyorum'
-'bırak baba asker tıraşını jilet kaydını, upuzun saç ve sakal bırakacağım'
Cinsellikle devam etti, istediğini sevmek (irk, etnisite, din, cinsiyet ayırmadan) ve sevdiğinle istediğin yerde el ele tutuşabilmek, öpüşmek.. OK yaydan çıkmıştı bir kere. Benzer fikirleri paylaşan gençler toplanmaya başlamışlardı. En ünlü toplantı yerlerinden birisi de San Francisco idi. John Phillips, San Francisco şarkısında; "San Francisco'ya gidiyorsan saçına çiçek takmalısın" sözleri hippilerin adeta şifresi, amblemi olmuştu. İşte dünya tarihine geçecek 'çiçek çocuklar' kavramı da buradan çıktı. Özgürdüler ve bu yediklerine, içtiklerine yansıdı (vegi, marijuana vb) dinledikleri müziğe yansıdı. Woodstock gibi bir çok muzik festivali buluşma noktaları oldu, Hükümetler (ülkeler) üzeri kendilerince haklı evrensel değerleri vardı. Bu yüzden Amerika'nın Vietnam savaşını dünya genelinde en sert ve en etkili protesto edenler yine Amerika'lı hippi gençlerdi. Belki günümüzde yeterince cesur 'çiçek çocuk' olmadığı için bugün Amerika ortadoğuda istediği gibi at koşturuyordur. kim bilir? iyi de sonunda ne oldu? ellerine ne geçti derseniz, bunun cevabı aslında senin bugün yaşadığın hayatın her alanında saklı. Evet, bir ideoloji, doktorin veya siyasi akım olarak kurumsallaşmadı (ve zaten aslında öyle bir amaçları da yoktu) ama çiçek çocukların 50 sene önceki baş kaldırışlarının etkileri günümüzün sinema, film, müzik, moda dünyasını sosyal yaşamımızı ciddi boyutlarda şekillendirdi. Şekillendirmeye de devam ediyor. Türkiye'de bu akım şuan var mı? geçmişte hakkıyla oldu mu? gelecekte olacak mı? Bu soruların cevabı bende yok ama şu kadarını söyleyelim. Kimse hippilerin sabrını sınamasın, bir gece ansızın gelebilirler :)
-'başlarım bu senedki moda renklere, benim canım sapsarı bir kazak giymek istiyor'
-'erkek neden bol giyer, ben şu daracık pantalonu istiyorum'
-'bırak baba asker tıraşını jilet kaydını, upuzun saç ve sakal bırakacağım'
Cinsellikle devam etti, istediğini sevmek (irk, etnisite, din, cinsiyet ayırmadan) ve sevdiğinle istediğin yerde el ele tutuşabilmek, öpüşmek.. OK yaydan çıkmıştı bir kere. Benzer fikirleri paylaşan gençler toplanmaya başlamışlardı. En ünlü toplantı yerlerinden birisi de San Francisco idi. John Phillips, San Francisco şarkısında; "San Francisco'ya gidiyorsan saçına çiçek takmalısın" sözleri hippilerin adeta şifresi, amblemi olmuştu. İşte dünya tarihine geçecek 'çiçek çocuklar' kavramı da buradan çıktı. Özgürdüler ve bu yediklerine, içtiklerine yansıdı (vegi, marijuana vb) dinledikleri müziğe yansıdı. Woodstock gibi bir çok muzik festivali buluşma noktaları oldu, Hükümetler (ülkeler) üzeri kendilerince haklı evrensel değerleri vardı. Bu yüzden Amerika'nın Vietnam savaşını dünya genelinde en sert ve en etkili protesto edenler yine Amerika'lı hippi gençlerdi. Belki günümüzde yeterince cesur 'çiçek çocuk' olmadığı için bugün Amerika ortadoğuda istediği gibi at koşturuyordur. kim bilir? iyi de sonunda ne oldu? ellerine ne geçti derseniz, bunun cevabı aslında senin bugün yaşadığın hayatın her alanında saklı. Evet, bir ideoloji, doktorin veya siyasi akım olarak kurumsallaşmadı (ve zaten aslında öyle bir amaçları da yoktu) ama çiçek çocukların 50 sene önceki baş kaldırışlarının etkileri günümüzün sinema, film, müzik, moda dünyasını sosyal yaşamımızı ciddi boyutlarda şekillendirdi. Şekillendirmeye de devam ediyor. Türkiye'de bu akım şuan var mı? geçmişte hakkıyla oldu mu? gelecekte olacak mı? Bu soruların cevabı bende yok ama şu kadarını söyleyelim. Kimse hippilerin sabrını sınamasın, bir gece ansızın gelebilirler :)
