yalnızlığın anlaşıldığı anlar

uyumadan son kez telefonu eline alınca , telefonda hiçbir bildirimin olmaması

Bilirsiniz o anı çok yalnızım lan elimden tutan yok dediğiniz.

Az önce oldu ve entryi sıçağı sıcağına açtım

Hikayemiz 1 hafta öncesine dayanıyor.

İş yerinde belimi incitmem üzerine rapor alıp memlkete gitmiştim. Anacığım kınalı elleri ile hergün kremi sırtıma sürerken soğuk krem damlacıklarının düşmesi ile ürperdiğim o anlar şuan gözümün önünde.

Yaşlı ninem kuzum tek başına nasıl sürüyorsun demişti. Anam sürüyor nine dedim. Yoksa yetişemem heryerine...

İzin bitti döndüm kimsesizler ve yalnızlar şehri istanbula.

Az önce ilaçlarımı aldım ve kremi sırtıma sürerken hani o nokta vardır ya elleriniz bir türlü sırtınız da kavuşmaz işte o an “ben çok yalnızım” dedim ..

Tüm yalnızlara gelsin.

Not: Krem sürdürmek isteyen mesaj atsın :’(

hamburgercide ikili menüyü tek yediğin an.

Geçtiğimiz sene oluyor. Zaten bugüne kadar yaşadığım en ağır olayların olduğu kendimi en yalnız hissettiğim sert bir senedir 2016 .
Telefonu elime aldım , tüm rehbere baktım . Yakın ya da değil (ki yakın dediğim insanlarla da aramda büyük bir mesafe var) 10 kişi seçebildim arayabileceğim . Bunlardan 5 i hiç açmadı telefonu geri dönüş de yapmadılar . Kalan 5 i de " kanka işim var yiaaa , kanka müsait değilim biliyor musun , sevgilimleyim moruk sonra ararım " gibi şeyler söyleyip kapattı . Tek başıma yürüdüm sokaklarda , sözde büyük ve kalabalık şehir ankarada ...

çok komik bir anınız vardır ama paylaşacak kimseyi bulamazsınız. sonra kendi kendinize anıyı hatırlatıp boş boş kıkırdarsınız

büyük heveslerle tek başına ayrı eve çıkıp, kendi yemeğini kendin yapman gerektiğine alışmak zorunda olduğun andır. üstüne bir de hasta olursan gelsin depresyon..

Bir derdini paylaşacak kimse bulamadığın o an

Yalnızlıktı yavrum yok eden seni,
Dostluklar yaratır yeniden seni.

sevgiyle - zülfü livaneli

çok yalnızım denilen an benim için, ameliyat olduktan sonra çok susamak fakat su almaya gidememek yanı sıra su almaya göndereceğiniz birisinin dahi olmaması.

şimdi yazacaklarımı cevremde anlatacağım kimse olmadı iyi ki varsın gezgin sözlük .. yazları memlekete gitmem istanbul da kalıp para kazanmaya çalışırım (her zaman düşlediğim rotalar var aklımda para lazım para) neyse bu yazda kaldım işte ama sor ev var mı diye aileme kuzenlerimde kalırım diyerek çıktım geldim istanbula yoldayken hepsine yazdım abla nasılsın abi nassın diye kimi dönmedi kimi de hayırdır dedi en son seçenek de benim ev dolu canım başka kapıya dedi. Ulan insanın arayacak tek bir tane arkadaşımı olmaz yokmuş gerçekten yokmuş neyse dedim akşama kadar iş bakıyim bari sırtımda çantam bi kaç iş görüşmesine gittim sürekli irtibatta oldugum günlük iş ajanslarına. Neyse işi buldum suadiye de bi butik kahvecide haftaya gel başla dediler öff bu arada hava amma sıcak oradan çıktım suadiyeden aşağı sahile indim bostancı sahil herhalde bi gölge aradım yok akasya agacının gölgesi mi olur ne diye ekiyonuz ki siz onu oraya bi banka orta yaşlı bi ablanın yanına sıkıştım denize daldım gittim ne yapacaktım ne olacaktı kuzenime üç gün sonra gidebilecektim ama üç gün nerde kalacaktım sonra sürekli bahsedilen couchsurfing geldi aklıma yardırdım hemen profil açtım face ye bağladım iki saate döndü bi hanım abla geldi beni aldı sağolsun baya iyi vakit geçirdik iki gün boyunca ilk couch deneyimim türkiyede oldu yani .. sonradan couch profilimi gören arkadaşlarım çok acil ist kalcak yer yazısını görünce beni niye aramadın falan dedi iki üç kişi dedi sonra düşündüm de ne kadar arkadaşım olursa olsun çevremde ne kadar insan olursa olsun ben kimseye kendimi yakın hissedemiyorum ne var sen de kalayım mı bro iki gün demek de ama ben diyemem işte sonra sonra sonrası hep böyle işte aniden çöken o yalnızlık hissi ben nefes aldığımdan beri benle