yolda olmanın verdiği inanılmaz özgürlük hissi

yola çıktıktan sonra hissedilen mükemmel his. yolun kendisi... ne dert ne tasa ne bir bağlılık hiç bir şey düşündürtmüyor sizlere, önemli olan sadece o an ve yolun gidişi. belkide bu yüzden bu kadar özgür hissettiriyor

galiba huzur veren beni çok mutlu eden şeylerden bir tanesi yollara çıkmaak.

özgürlük hissini yaşayamadım hocam huzuru bulamadım her yer aynı gibi ayrı gayrı gözüksede hepimiz aynı bokun lacivertleri gibiyiz

Hiçbirşeyde yok bu his. Özgürlüğün nirvanası desem yeridir.

birde sabah çadırı açıp manzarayı görünce içine dolan rahatlık ve stressizlik hissi. Mesaiye yetişme yok. senden saçma şeyler isteyen insanlar yok. dağa yerleşin dağaaa..

yolda olmanın verdiği inanılmaz mutluluk&hafiflik hissi ile kardeştir. içe döndürür, farklı düşündürür, güzel hissettirir, gerçek özgürlüktür.

Yollar bize memleket, insan memleketinde iyi hissetmez mi ?

yola çıkışın verdiği heyecan ile ikiye katlanır. altmışlardaki route 66 üzerindeki hippileri, gezginleri izleyip, woodstock'ın müziklerini dinleyince gelen o kıpırtı ve heyecan duyguları ılık rüzgarın yüze vurduğu andaki özgürlük hissini katlar.

haytın zorunlu kıldığı sorumluluklardan uzakta olmanın verdiği hafiflik hissidir

Yolun nereye götüreceği bilmemenin ve bir bilenmezlik içinde olmanın verdiği histir

ağaçların arasından göze vuran güneş, hafif bir titreşimle gelen egzoz sesi, kaskınızın içinde duyduğunuz nefesiniz ve tüm bunları yaparken kalbinizin kıpır kıpır olması. Bu kadar edebiyat bir yazar için çok fazla. Gözümden yaşlar aktı.