yürüyerek sınır geçmek

özellikle balkan ve asya ülkelerinde çok eğlenceli olan bir uygulamadır. yapmayanların en kısa zamanda yapmasını tavsiye ederim. böyle bayram gidişi ya da dönüşü. up uzun araç sırası oluyor sen arabaların yanından çekirdek çıtlaya çıtlaya öne gidiyorsun. bayramcı almancı abiler ablalar camdan sen lzleyip ne yapıyor bu manyak diyorlar. sende onlara dönüp el sallıyorsun. ardından en önde ki arabanın yanına gelip pardon diyerek öne geçiyorsun.

pasaport memuru soruyor nereye?
türkiyeye
nasıl
yürüyerek
kafasını şöyle pencereden dışarıya uzatıp sana tuhaf tuhaf bakıp ardından gülmeye başlıyor ve damgayı yapıştırıyor. o şaşırmaları ve yüzlerinde ki ifade bile ayrı bir hikaye... :)

ipsala sınır kapısında denemiştim ve araçsız geçişin mümkün olmadığı bilgisini almıştım.

arjantin - paraguay ve paraguay - arjantin sınırlarında yaşadığım durumdur. ek olarak kara sınırı geçişlerinde nesin, necisin, niye geldin, ne kadar kalıcaksın gibi sorular sorulmadığından hastası olduğum durumdur. şak şak mühür basılır yol devam edilir.

ukrayna'dan polonya'ya geçmek. etrafınıza votka-sigara satmaya çalışan teyzeler doluşur. onlardan sıyrılmak polonya'ya girmek kadar zordur.

çok zevklidir. size gerçekten seyahat ettiğinizi hissettirir.

kara hudut kapılarında geçişler hava hudut kapılarına nazaran daha rahattır. havaalanlarındaki o gereksiz rahatsızlık verici durumlar buralarda yoktur.

edirne-kapıkule sınır kapısından bulgaristan-kapitan andrevo kapısına yaptığım yaklaşık 1 kilometrelik yürüyüş.

ipsala sınır kapısında yapamadığımız

zamanında, komşumuz ırak ve suriye üzerinden yapılan eylem.

Türkiye'den yunanistan'a araçsız geçmeye kalkarsanız , sınır askerinin alnınızın çatına (abartı) ateş etme hakları varmış. Bence yapmayın.

(bkz: elbet bir gün)

Yapmayı çok istediğim şey.