gezginlerin saçları döküldüğünde hissettikleri

her seferinde aklıma aynı aşık veysel bestesini getiren olaydır. bir diğer deyişle insanın kaçamadığı bedeninin yaşlanması ve hayatın sonlanacağı duygusunu bana hatırlatır.

veysel günler geçti yaş altmış oldu
döküldü yaprağım güllerim soldu
gemi yükün aldı gam ilen doldu
harekete kimse mani olamaz

(bkz: anlatamam derdimi dertsiz insana)