intihar etmek
sakin kafayla ve gerçekten içinden gelen bir istekse eğer, adeta bölüm sonu canavarını tek seferde alt etmek gibi bir his...
bu eylemi hayatımda bir kere yapmak istedim daha doğrusu içimden geçirdim, o an sanki her şeyden kurtulacakmışım gibi geldi, tabii ki teşebbüs bile etmedim. bence insanın bir pik noktası var ve o nokta aşıldığı anda artık irade baskı altına alınıyor. çok içten bir şey diyebilirim ki intihar etmek çözüm değil. şimdi diyeceksiniz ki önce güzelledin bu eylemi, sonra kendinde yapmak istediğini söyledin ve hatta insanı bu noktaya nasıl gelir onu bile kıt bilginle açıklamaya çalıştın, bravo haklısın, evet bunların hepsini yaptım ve sana diyorum ki ben o yerden geri dönüyorum orada bir bok yok.
karşılığını maddi olarak insanlardan alabileceğiniz şeyler için değil intihar etmeye üzülmeye bile gerek yok, gamsız insan sınırına yakın olmak bence en ideali. iş daha soyut duygusal konulara gelince işte orada biraz durup düşünmek gerekiyor, bu noktada kurtuluş profesyonel olarak düşünmekten geçiyor. yani içine düşülen durumu çok ciddi bir şekilde kafanda analiz etmelisin. şiirler yazmalısın belki geçici olarak bazı kötü alışkanlıklar edinmelisin. ben mesela puroya başlıyorum böyle durumlarda ve saatlerce şiir yazıyorum.
yani sevgili okuyucu intihar etme puro iç, şiir yaz bol bol şiir yaz, insanlarla konuş, sahilde yürü...
bu eylemi hayatımda bir kere yapmak istedim daha doğrusu içimden geçirdim, o an sanki her şeyden kurtulacakmışım gibi geldi, tabii ki teşebbüs bile etmedim. bence insanın bir pik noktası var ve o nokta aşıldığı anda artık irade baskı altına alınıyor. çok içten bir şey diyebilirim ki intihar etmek çözüm değil. şimdi diyeceksiniz ki önce güzelledin bu eylemi, sonra kendinde yapmak istediğini söyledin ve hatta insanı bu noktaya nasıl gelir onu bile kıt bilginle açıklamaya çalıştın, bravo haklısın, evet bunların hepsini yaptım ve sana diyorum ki ben o yerden geri dönüyorum orada bir bok yok.
karşılığını maddi olarak insanlardan alabileceğiniz şeyler için değil intihar etmeye üzülmeye bile gerek yok, gamsız insan sınırına yakın olmak bence en ideali. iş daha soyut duygusal konulara gelince işte orada biraz durup düşünmek gerekiyor, bu noktada kurtuluş profesyonel olarak düşünmekten geçiyor. yani içine düşülen durumu çok ciddi bir şekilde kafanda analiz etmelisin. şiirler yazmalısın belki geçici olarak bazı kötü alışkanlıklar edinmelisin. ben mesela puroya başlıyorum böyle durumlarda ve saatlerce şiir yazıyorum.
yani sevgili okuyucu intihar etme puro iç, şiir yaz bol bol şiir yaz, insanlarla konuş, sahilde yürü...
