into the wild
Birçok sosyal mecrada Cristopher'ın acınası biri olduğunu dusunen insanların,üzerine yorum yaptığı film.
Benim içinse bir dönüm noktası olmuştur.
Hayatın yeterince kısa, yaşanacak şeylerin,okunacak kitapların görülecek yerlerin çok fazla olduğu gerçeğini yüzüme çok sert bir şekilde çarpmış depresyona sokmuştur.
Her izlediğimde diğer insanların aksine finalinde değil de Cristopher'ın şehrin kaosundan dolayı yüzünün asıldığı sahnelerde ağlamaklı olurum.
Ancak şöyle bir noktaya değinmek gerekir ;
Cristopher'ın filmde mutlu olduğu her an veya hatiranin kameraya ve günlüğüne nasıl yansıdığına dikkatli bakınca o anlarda hep insanlarla birlikte olduğu anlar açıkça farkedilir.
Benim içinse bir dönüm noktası olmuştur.
Hayatın yeterince kısa, yaşanacak şeylerin,okunacak kitapların görülecek yerlerin çok fazla olduğu gerçeğini yüzüme çok sert bir şekilde çarpmış depresyona sokmuştur.
Her izlediğimde diğer insanların aksine finalinde değil de Cristopher'ın şehrin kaosundan dolayı yüzünün asıldığı sahnelerde ağlamaklı olurum.
Ancak şöyle bir noktaya değinmek gerekir ;
Cristopher'ın filmde mutlu olduğu her an veya hatiranin kameraya ve günlüğüne nasıl yansıdığına dikkatli bakınca o anlarda hep insanlarla birlikte olduğu anlar açıkça farkedilir.
