kaçıp gitme isteği

Zihnin hazmı konuşma ile oluyor. Biz düşüncelerimizi başkalarının dikkatinde, başkalarının kayıtsızlığında veya hiddetinde, hatta zulmünde yaşarız. İnsan düşüncesi ise zaman ve mekanın yaratıcısıdır. Bu da insanın insana muhtaçlığını kaçınılmaz hale getiriyor. Bu sebeptendir ki konuşacak biri olmadığında, kaçıp gitme isteği artarken aidiyet hissi azalıyor.
Nihayetinde insanın tüm kaçışları hep bir insan aramaya çıkıyor.