kader

”Geçen gece çocuk hastalandı. İlacı bitmiş, almak için dışarı çıktım. Sağa sola saldırıp nöbetçi eczane arıyorum. Birden durup dururken içim cız etti. Bi' baktım gene aynı karın ağrısı. Öyle özlemişim ki seni. Dönerken bi' meyhane gördüm, bi' içeri girdiğimi hatırlıyorum bi' de rakıya yumulduğumu. Arkasından en az dört cigaralık. Sonra gözümü bi' açtım, karşıdan karlı dağlar geçiyo. Bi' daha açtım başımda bi' çocuk, kalk abi diyo Kars’a geldik. Otobüsten indim, yürümeye başladım. Dedim Allah’ım neredeyim ben, burası neresi? Sonra güç bela burayı buldum. Kapının önünde durup düşündüm, dedim Bekir bu kapı ahiret kapısı, burası sırat köprüsü. Bu seferde geçersen bi' daha geri dönemessin, iyi düşün. Ama olmadı, dönemedim. Sonra bak oğlum dedim kendi kendime, yolu yok çekeceksin. İsyan etmenin faydası yok kaderin böyle. Yol belli, ey başını usul usul yürü şimdi!" repliğinin geçtiği sahneyi izlerken ciğerlerimden yanık kokusu aldığım zeki demirkubuz filmi.