sözlük yazarlarının ilk anıları

O kadar çok anım var ki hangisi ilk onu bilemiyorum. Mesela ananem hayattaydı kaç yaşındayım bilmiyorum. Küçük esatta otururduk, ananem beni kocatepe camisine götürürdü ve gözlerime uçsuz bucaksız gelen avlusunda koşardım. Çeşmesinden sarkan demir zincire asılı bakır bardakları vardı hiç unutamıyorum onları. Sonra dut ağacının olduğu bir park hatırlıyorum keşke gene gidebilsem oraya. Küçükken kendimi haber spikeri sanardım, okula gittiğimi sanardım, öcüler var sanardım. Sabahları annem işe giderken tv de zeki müreni dinlemeye bayılırdım. Efendim bunlar nostaljik anılarım. Çok manyak anılarım da yok değil. Bir gün balonumu patlattım sonra ananeme kuzenim patlattı dedim ananem ona öyle çok kızdı ki kız hırsını alamadı benim saçımı yoldu hala ordan saç çıkmıyor. Sonra o patlattığım balonla oynarken sen onu burnuna tep başka bir kuzenimin de düğünü var nu sırada adam damatlıkla beni acile yetiştirmişti. Başka zaman yine yazacağım