unutulmaz maçlar
bir galatasaraylı olduğum için hangi birini yazsam bilmiyorum
diğer entrylerimde de belirtmiştim. karlı juventus maçıdır
bakü de çalışıyodum o maç oynanırken. ertesi güne ertelendiği için mesai saatleri esnasında maç oynanıyordu. tabi işimiz gücümüz var bırakamıyoruz maalesef. sahada çalıştığım için o gün baya sıkı çalıştım en azından bi 15 dk izleyim dedim. arabaya bindim eve doğru gidiyoruz. araba beni metroda bırakıcak,ben ordan direk eve kaçıcam.
yoldayken şöförün telefonundan izliyoruz maçı. pür dikkat izliyoruz. benim ineceğim metroya geldik,indim metroya doğru merdivenlerden inerken şöför aradı. adam bi sevinçle bağırarak "sneijdeeer" diye bağırdı ve hat kesildi. malesef telefon çekmiyor ama ben haberi aldım. anladım golü atmıştık.tam metroya biniyodum o sırada. metro tıklım tıklım,balık konservesi gibi. o kadar kalabalık ki kollarımla demiri tutamıyorum,dümdüz duruyorum. ulan bağıramıyorum,ama içimde volkanlar patlıyor gooool diyorum ulan gooooooooool ! metro evime 2 durak ama geçmiyor. dışarı çıkıp bağırmak istiyorum. metro içerisinde içimdeki volkanlar duygularımı tetikledi.hiçbişey yapamıyorum kolumu hareket ettiremiyorum. bir yaş akıyor gözlerimden anlatamam. yakınım cenazesinde böyle yaş akmadı gözlerimden. millet bana bakıyor,dudağımı ısırıyorum.göz yaşlarım artık ağzıma kadar giriyor .yazıyorum ama o duygularımı tam tarif edemiyorum.sevincim gözyaşlarıma vurdu.ne kadar bağıramıyorsam o kadar gözyaşı döküyorum.en sonunda bi adam bana baktı hafif bi tebessüm etti"arkadaş noldu" dedi. galatasaray gol attı !.juventusa mı dedi. evet ulan dedim. sevinemiyorum ulan diye bi bağırdım,başladım çocuk gibi ağlamaya. ama size olayı anlatayim. nerdeyse bütün metro başladı alkışlamaya..o an ki sevincim 2 katına çıktı. metrodan çıktım hemen telefondan maç skoruna baktım ve maç öyle bitmişti. yarım saat oturdum merdivenlere , olayın şokunu atlatmaya çalıştım. şu an bunları yazarken bile gözlerim doluyor.
Allahıım goooooooooooooll
diğer entrylerimde de belirtmiştim. karlı juventus maçıdır
bakü de çalışıyodum o maç oynanırken. ertesi güne ertelendiği için mesai saatleri esnasında maç oynanıyordu. tabi işimiz gücümüz var bırakamıyoruz maalesef. sahada çalıştığım için o gün baya sıkı çalıştım en azından bi 15 dk izleyim dedim. arabaya bindim eve doğru gidiyoruz. araba beni metroda bırakıcak,ben ordan direk eve kaçıcam.
yoldayken şöförün telefonundan izliyoruz maçı. pür dikkat izliyoruz. benim ineceğim metroya geldik,indim metroya doğru merdivenlerden inerken şöför aradı. adam bi sevinçle bağırarak "sneijdeeer" diye bağırdı ve hat kesildi. malesef telefon çekmiyor ama ben haberi aldım. anladım golü atmıştık.tam metroya biniyodum o sırada. metro tıklım tıklım,balık konservesi gibi. o kadar kalabalık ki kollarımla demiri tutamıyorum,dümdüz duruyorum. ulan bağıramıyorum,ama içimde volkanlar patlıyor gooool diyorum ulan gooooooooool ! metro evime 2 durak ama geçmiyor. dışarı çıkıp bağırmak istiyorum. metro içerisinde içimdeki volkanlar duygularımı tetikledi.hiçbişey yapamıyorum kolumu hareket ettiremiyorum. bir yaş akıyor gözlerimden anlatamam. yakınım cenazesinde böyle yaş akmadı gözlerimden. millet bana bakıyor,dudağımı ısırıyorum.göz yaşlarım artık ağzıma kadar giriyor .yazıyorum ama o duygularımı tam tarif edemiyorum.sevincim gözyaşlarıma vurdu.ne kadar bağıramıyorsam o kadar gözyaşı döküyorum.en sonunda bi adam bana baktı hafif bi tebessüm etti"arkadaş noldu" dedi. galatasaray gol attı !.juventusa mı dedi. evet ulan dedim. sevinemiyorum ulan diye bi bağırdım,başladım çocuk gibi ağlamaya. ama size olayı anlatayim. nerdeyse bütün metro başladı alkışlamaya..o an ki sevincim 2 katına çıktı. metrodan çıktım hemen telefondan maç skoruna baktım ve maç öyle bitmişti. yarım saat oturdum merdivenlere , olayın şokunu atlatmaya çalıştım. şu an bunları yazarken bile gözlerim doluyor.
Allahıım goooooooooooooll
