yalnızlığın anlaşıldığı anlar

şimdi yazacaklarımı cevremde anlatacağım kimse olmadı iyi ki varsın gezgin sözlük .. yazları memlekete gitmem istanbul da kalıp para kazanmaya çalışırım (her zaman düşlediğim rotalar var aklımda para lazım para) neyse bu yazda kaldım işte ama sor ev var mı diye aileme kuzenlerimde kalırım diyerek çıktım geldim istanbula yoldayken hepsine yazdım abla nasılsın abi nassın diye kimi dönmedi kimi de hayırdır dedi en son seçenek de benim ev dolu canım başka kapıya dedi. Ulan insanın arayacak tek bir tane arkadaşımı olmaz yokmuş gerçekten yokmuş neyse dedim akşama kadar iş bakıyim bari sırtımda çantam bi kaç iş görüşmesine gittim sürekli irtibatta oldugum günlük iş ajanslarına. Neyse işi buldum suadiye de bi butik kahvecide haftaya gel başla dediler öff bu arada hava amma sıcak oradan çıktım suadiyeden aşağı sahile indim bostancı sahil herhalde bi gölge aradım yok akasya agacının gölgesi mi olur ne diye ekiyonuz ki siz onu oraya bi banka orta yaşlı bi ablanın yanına sıkıştım denize daldım gittim ne yapacaktım ne olacaktı kuzenime üç gün sonra gidebilecektim ama üç gün nerde kalacaktım sonra sürekli bahsedilen couchsurfing geldi aklıma yardırdım hemen profil açtım face ye bağladım iki saate döndü bi hanım abla geldi beni aldı sağolsun baya iyi vakit geçirdik iki gün boyunca ilk couch deneyimim türkiyede oldu yani .. sonradan couch profilimi gören arkadaşlarım çok acil ist kalcak yer yazısını görünce beni niye aramadın falan dedi iki üç kişi dedi sonra düşündüm de ne kadar arkadaşım olursa olsun çevremde ne kadar insan olursa olsun ben kimseye kendimi yakın hissedemiyorum ne var sen de kalayım mı bro iki gün demek de ama ben diyemem işte sonra sonra sonrası hep böyle işte aniden çöken o yalnızlık hissi ben nefes aldığımdan beri benle