yola çıkarken hissedilen garip mutluluk

her çantamı alıp kapıdan çıktığımdaki o rahatlık, otobüse bindiğimde, trene bindiğimde gelen rahatlama hissi. tabi emniyet kemerini takıyorum hemen.
çok güzel be.

en özgür hissettiğim an, iş için "yarın kıbrıs'a gelebilir misin?" dediklerinde sabah 8 uçağıyla kıbrıs'a gidişimdi. ilk uçağa binişim. belki istanbul'da 3 ay diye gidip 6-7 ay çalışmaya karar verişimdi bilmiyorum.
1 hafta projeyi şekillendirip, yapacağınız işe dedirtip geri dönmüştüm.
Olsundu, mutluydum.