İlkler unutulmazmis ilk kampimdi 1-2 Ekim 2016 yaz Bolurail i beni hiç çağıran olmadı kampa 2016 haziran dönemi final haftamda yine hayattan bezmiş bir şekilde Facebook ta postları takip ediyordum birden interrail Türkiye de olduğumu anladım merak ettim dedim hayırdır ne var burda bı kaç post okudum sonra okudukça okudum en son bı posta denk geldim ve o postun içinde pablo nerudanin su dizeleri vardi

Yavaş Yavaş Ölürler

Yavaş yavaş ölürler
Seyahat etmeyenler.
Yavaş yavaş ölürler
Okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
Vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar.

Yavaş yavaş ölürler
Alışkanlıklarına esir olanlar,
Her gün aynı yolları yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile
girmeyenler,
Bir yabancı ile konuşmayanlar.

Yavaş yavaş ölürler
Heyecanlardan kaçınanlar,
Tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı
görmek istemekten kaçınanlar.

Yavaş yavaş ölürler
Aşkta veya işte bedbaht olup yön değiştirmeyenler,
Rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar,
Hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına
çıkmamış olanlar

Bu dizeler bana nefes oldu siyah beyaz hayatıma renk oldu o zamanki bana yeni bir ben verdi.

1-2 ay bı ekipman arayışından sonra ekipmanları hazırladım

Sonrasinda kampa geldim korka korka ama o 2 gün belki hayatımın dönüm noktasiydi hayallerimin vuku bulmuş haliydi
İnsanların önyargisiz oluşu samimi oluşu amaclarimizin hayallerimizin aynı oluşu konuşulanların herkes tarafından ilgi çekici olması bana bunları ilk defa tattıran o kampti he bu arada ilk otstopumdan ve ilk kampımdan belki hiç durmaksızın anlatabilicegim 4-5 saatlik ani biriktirdim bunları sonraki postlarda paylaşmak üzere diyorum şimdilik :)


Son olarak kendimi kesfetmeme sebep olan pablo neruda ya ve interrail Türkiye ye bir teşekküru borc bilirim elimden geldiğince de benim gibi korkupta çıkamayan yada isteyipte tereddüt u olanlara yardım ediyorum, bayrağı devir aldık bu bayrak bilgi gibi paylaştıkça artan bir bayrak

Halikarnas balikcisi aganta burina burinata okudugum en güzel kitaptır diyebilirim.(bkz: yol hikayeleri)

sen diyeceksin ki ayla öyle bir şey yapmaz. yaptı yapmadı neyse ne, hayat işte repliğiyle içimi sızlatan muhteşem bir cem yılmaz filmi.

(bkz: bilemiyorum altan)

edit: mazhar alonson şarkısıdır.

Avtostopla neçə min kilometr gəzdiyimi, neçə min maşına mindiyimi, neçə insanla tanış olduğumu dəqiq bilmirəm. Başıma say-say bitməyən qədər əhvalatlar, maraqlı və gülməli hadisələr gəlib. Lakin ən maraqlı əhvalat keçən yay avtostopla çıxdığımız Azərbaycan turunda baş verib.
Deməli, Quba-Qusarı gəzib bitirdikdən sonra buraya qədər gəlmişkən Rusiyaya da keçib gəzmək qərarına gəldik. Tipimiz fərqli olduğu üçün hər kəs xarici, turist zənn edib maşını saxlayırdı. Biz də özümüzü Türkiyədə doğulub böyümüş azərbaycanlılar kimi təqdim edirdik. Yalandan deyirdik ki, blogumuz var, gəzdiyimiz gördüyümüz yerləri yazırıq, tanış olduğumuz insanlardan bəhs edirik, hər kəs oxuyur. Bunu eşidən 10 nəfərdən doqquzu əlindən gələn köməkliyi edirdi. Deməli, getdik çatdıq Rusiya sərhəddinə.
Rusiyaya keçənlər bilir ki, bir anket doldurursan, gedəcəyin şəhəri, qalacağın gün sayını və s. qeyd edirsən, bir üzü səndə qalır, digər üzü gömrükdə. Mən də rusca o an lazım olan bəzi sözləri bilmirəm deyə anketi ingiliscə doldurdum. Rusiya tərəfinə keçəndən sonra gömrükdəki rus işçi ingiliscə sıfır bilən biri çıxdı. Gedəcəyim yeri "Darband city" yazmağımı görüb başladı ''city" sözünün nə demək olduğunu soruşmağa. Güclə başa saldım ki, "qorod da ala, qorod." Bunlar bir az aralarında məni deyib güldülər. Yanımdakı yoldaş da digər passport yoxlama kabininə yaxınlaşıb, gömrük işçisi ilə dialoqundan az-maz eşitdiyim qədəri ilə o da mənim kimi o biri tərəfdə gücənirdi.
Xülasə, mən bir təhər keçdim Rusiya tərəfinə, əgər ora Rusiya demək olarsa.. Qapının yanında durub yoldaşı gözləyirəm. İki nəfər də rus qızı var, mənə baxıb aralarında nəsə danışırlar. Mənim haqqımda danışdıqlarını hiss etdiyimi başa düşüb mənə döndülər ki, bəs o tərəfdə sırğan sənin üçün problem ola bilər, çıxart, saçını da kepkan varsa tax, gizlət. Bunları yola verdim, gözlə ha gözlə, yanımdakı yoldaş yoxdur. Gördüm bir nəfər də keçid məntəqəsindən çıxdı gəlir, yerişindən bildim ki, bizimkilərdəndir. Yaxınlaşıb, soruşdum ki, içəridə sarı uzunsaçlı bir oğlan görmədiniz? Azəricə danışdığımı eşidəndən sonra iki aşağı, iki yuxarı süzüb, kinayəli şəkildə "Onu qaytardılar arxaya, sənədində problem çıxdı!" dedi. Yoldaşda da telefon yox.. Qaldım belə. Yəni, qayıdım arxaya?!
Girdim yenidən sərhəd keçid məntəqəsinə, bu dəfə də digər tərəfdəki gömrük işçisi deyir ki, bir az əvvəl keçmisən, niyə qayıdırsan? Güclə "moy druq" zad deyə-deyə vəziyyəti başa saldım, qayıtdım arxaya. Keçdim bizim tərəfə, gördüm yoldaş burda da yox. Muhafizəçilərdən soruşdum, dedilər ki, o keçdi Rusiya tərəfə. Lənət sənə kor allah, bu nə işdir başıma gəlir?!
Ərinmədim, getdim fırlandım, yenidən anketi doldurdum, keçdim Rusiya tərəfinə. Keçəndə artıq üçüncü dəfə keçid etdiyimi görüb bir otağa apardılar. Çantamı açıb tökdülər, qarışdırdılar. Axırda da rus qızların dediklərini deyib, ardına da "Səni təpikləyərlər!" əlavə edib buraxdı. Artıq gömrükdə hər kəs məni tanıyırdı. Adıma da "city" deyirdilər, gülürdülər. Güc-bəla keçdim yenidən Rusiya tərəfinə. Muhafizədən yoldaşı soruşdum, rusca içində "paşol" sözü keçən cümlə ilə onun Azərbaycana qayıtdığını dedi. Mən də həyətdə-bacada itə deyilir deyə elə bilirəm ki, "paşol" kobud sözdür, "rədd ol" deməkdir. Öz-özümə "Mənim yoldaş burada neyləyib ki, artıq rədd oldu zad deyirlər?!" fikirləşə-fikirləşə daha bir 15 dəqiqəlik sorğu-sual, axtarışdan sonra yenidən keçdim Azərbaycan tərəfinə.
Bu dəfə keçəndə daha yoldaş keçməmişdi, orda idi. Hind filmlərində iki sevgilinin slow motion çəkilişi ilə bir-birinə qaçışını xatırladan səhnəni canlandıraraq bir-birimizə qaçıb, qucaqlaşdıq. 45 dəqiqə ərzində Rusiyaya 2 dəfə giriş-çıxış etmiş oldum. "Rədd olsun Rusiya!" deyib üz tutduq Qusar tərəfə.

En uzun solo gezimde 12 kg tasimistim. Cadirsiz, sadece uyku tulumum ile istasyonlarda, havalimanlarinda, ormanda, sokaklarda, parklarda yatarak o ilk koca cantami tasidim. Yemedim yedirdim, icmedim.. tamam o kadar da degil :)

Ama en agiri 22 kg idi. Ayrica ona ek olarak gundelik ihtiyaclarimin oldugu 7 kgluk normal bir sirt cantasini da onumde tasidim. tabii ki omuzlarimi, bacaklarimi ve sirtimi cantalari cikardigimda hissetmiyordum. boynundan asagisinin felc oldugunu bile dusundum avsvdjk

Boyle birseyi anlatmaya baslayacaginda bunu dersin,birde boosveer dersin ki herseyi anlatirsin aslinda.
Birde bunun filmi vardir.ulan bu filmi izlemis bir adamdan ne kotuluk beklersin sen yeaa

sonra döndüm ve dedimki; siktir et.

en yakınındır. kardeşim dediğin kişidir. her insanın profilinde mutlaka 2-3 adet bulunur, bulunmalıdır. genelde storyler'e saçma cevaplar verirler. bunlar genellikle 'ahahahahahaha' ya da 'sımayl sımayl sımayl' olan sürdürülebilir nitelikte olmayan cevaplardır. ara sıra 'vaayy bizi hiç çağırmıyon, hep başkalarıyla gez' gibi tripli cevaplar da gelir. aldırış etmeyin maksat can sıkıntısıdır. çok da şeyyapmamak lazım. bu insanları sevin, bağrınıza basın, öpün, koklayın..

Bu özellik gelirse kimse 150 kişi arasında “o” hikayeme bakmış mı diye listeyi 3-5 kere incelemek zorunda kalmaz direkt hikayeye bakanlar listesine girer ara butonuna tıklar kişinin adını yazar böyle bir kullanıcı bulunamadı yazısıyla karşılaşır ve kapanış

Ne zaman ayağına kör bir köpek bağlasa Mustafa Nusa aslında bir erkeğin canı yanmış demekmiş.
-Ağır pompacıymış Mustafa Nusa Çiçek Mustafa demişler ona köyün içinde bütün kadınlar ona bakarmış
Bir erkeği ancak en masum olduğunda vurabilirsiniz
-Ona bakan bir kadına bakmadı diye vurmuşlar Mustafa Nusa'yı Harnup ağacının altında.