#tüm sadiksimsek entry'leri

Gecenin sessizliği
Baban gittiğinde sessizce ağlarsın. Hıçkıra hıçkıra ağlar yüzün büzüşür. Ağlamalarini sadece duvarlar duyar.Her gün birlikte uyuduğun Yani başındaki insana dahi sarılmak bile istemezsin. Yastığa sarılırsın seni anlayacakmiscasina ve gecenin sessizliğini onunla örtersin.
Zaman geçer günler hatta aylar. Sadece özlersin . Yüreğinin sol köşesi sızlar durur işte .Anlatmak istersin acını tüm dünyaya herkes duysun istersin acını ve özlemini ama kimse duymaz senden başka dedim ya yani başındaki insan bile yeri gelir el olur. Dolduramazsin babanın boşluğunu kimselerle. Dolmaz ki. Gitmiştir bir kere. Birini sever aşık olursun o seni bırakıp gider ama yerine birini bulursun. Ama babanın yerine kimi bulacaksın ki bulamazsın işte. Ve o özlemi dindirecek kimse yoktur o özlemi ifade edecek kelimede yoktur lugatte. Boğazın düğümlenir ve geçsin istersin o düğüm. Ve gözlerinden sadece özlem akar.

Sadık Şimşek
Alo Baba kitabımdan

daha önce kalmadım ama birgün kalırsam yazarım :)

İnsanın Babasının Ölmesi demek ne kadar acı ?
Sadık Şimşek ( Bendeniz ) Kitabımın tanıtım bülteninden..

Kiminizin babası telefonun ucunda, kiminizin babası yanı başınızda… Babanız hâlâ hayattaysa çok şanslısınız ve babanız yaşadığı sürece siz küçük bir çocuk olmaya devam ediyorsunuz. Bu siz fark etmeseniz de harika bir şey aslında. Bir insan sadece babası öldüğünde büyüyor. Sığınacak liman, konuşacak arkadaş da çekip gidiyor. Artık soru soracağınız, öğreneceğiniz ve azarını duyacağınız bir babanız yoksa o zaman büyüyorsunuz işte. İster 10, ister 50 yaşında olun, babanız yaşıyorsa siz hala çocuksunuz.
Ben çocukluğumu kaybettim. Hâlâ telefon çaldığında babam arıyor sanıyorum. Günde en az üç kez beni arayan ve "Alo baba" demekten bazen sıkıldığım babam yok artık. Onu kaybedeli aylar oldu ama aklımdan bir an olsun çıkmıyor. Çıkmadığı gibi rüyalarımda ders vermeye devam ediyor. Ben çocukluğumu kaybettim. Hâlâ çocuk olanlar, babanızın kıymetini çok iyi bilin olur mu? Kaybettikten sonra ağlasanız da sızlasanız da ne gelen var ne giden. O gitti mi öpülecek eliniz, bayramlarınız ve en önemlisi çocukluğunuz gidiyor. Şimdi bir düşünün bakalım; şu an rehberinizde kayıtlı olan babanıza ulaşmak istiyorsunuz ve ulaşamıyorsunuz, o an ne hissederdiniz?
Benim yaşadıklarım da öyle derin şeyler ki daha fazla kişiye ulaşsın istedim. Yazarak rahatlamak istedim. Biliyorum ki benim yaşadıklarımı yaşamış milyonlarca insan var yeryüzünde. Ya yaşamayanlar, henüz ölüm gerçeği ile tanışmamış olanlar… İşte bu kitap biraz onlar, biraz da babasını kaybedenler için. Ama en çok da babasının kıymetini yaşarken bilmeyenler için yazıldı. Okuyacağınız her sayfasında kendinizden izler bulacaksınız. Yeri gelecek kızacak, yeri gelecek belki de ağlayacaksınız. Buna ben değil siz karar vereceksiniz aslında...

İyi okumalar…
http://www.dr.com.tr/Kitap/Alo-Baba!/Sadik-Simsek/Edebiyat/Turk-Oyku/urunno=0000000716409

Alo Baba kitabı

rahatlık demek :)

Otobüsün Ön koltuğu daha güzeldir :)))
Seçim otobüslerinde az binmedim

ÜSKÜP'LE İLGİLİ YAZDIĞIM BİR YAZI :))

İnsan mutlu olmak için sevmeli yaşadığı yeri,yaptığı işi.
Nerede olursanız olun sevmeye çalışın..
Kimileri Makedonya'da yaşayamazsın İzmir'den sonra çok küçük gelir desede yaşanabildiğini anladım.
Güleryüzlü birbirini tanımasa da selam veren insanlar. Türkçe konuşan birini gördügünde mutlu olup sohbet eden insanlar.

Türkiye'ye sevdalı gençler. Makedonuyla,Arnavutuyla,Türküyle kardeşçe aynı ülkeyi paylaşan örnek bir halk.

Ezan sesini duymak ise eşsiz bir güzellik tarihi Taş köprünün üzerinden geçerken bu topraklarda.
Mutlu oluyor insan dedim ya kendinden birer parça görünce buralarda. Meydana hergün Türkiye'den turlarla gelen insanları görüp onlarla karşılaşmak ve onların yaşadığımız bu topraklarda büyük bir sevinçle fotoğraf çekindiklerini görmek..
Güzel işte. Tanıdığımız fırsat buldukça görüstüğümüz güzel yürekli gerçek dost insanları yazmaya kalksam sayfalar yetmeyecek elbet. Bir ilkem vardır hayatta bir adım yaklaşana on adım yaklaşır bir adım uzaklaşandan da bin adım uzaklaşırım..Çağırmak istedim sadece aklının bir köşesinde olupta bir türlü fırsat bulup gelemeyenleri Üsküp'e..
Biraz Eskişehir'den biraz Bursa'dan hatta Kanyon Matkasıyla Karadeniz'den Ohrid'i gezerken de biraz Bodrum'dan izler göreceksiniz. Nehrin bir yakasında Osmanlı izlerini diğer yakasında Avrupa'dan izler. Farklı kültürlerin nasıl dostça yaşadığına tanık olacaksınız.
Ve buralardan ayrılırken eminim ki bir kez daha geleceğiniz günün hayalini kurarak ayrılacaksınız..
Sevgiyle kalın..
Instagram www.instagram.com/serdarsadik

Rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu'nun Makam Aracıydı. Ama Otostop değil beni yanına götürmek içindi.
Gitmem gerekiyordu tesadüf o araçla gittiydim

Aradığını bulamayıp yedekte tuttuğunu sandığı stepneye geçirmek için gelen insan tipi..
Eski sevgiliden dost olmaz..
Eski sevgiliyle yeniden sevgili olunmaz adı üstünde eski sevgili..
Aynı dereye ikinci defa girilmez akıllı olun yol verin gitsin :)

İzmir'de yaşarken bir zamanlar çok yerdim ah ah.. :)