vandeiken

Aşık oldum, hem de ansızın... yarıyıl tatilinin sonundaydık. üniversitenin ilk yılı, arkadaş grupları normal olarak değişiyor sürekli. Bi süredir takıldığım bi grubumuz vardı, 4 kıza 2 erkeğiz. ( bkz:diş hekimliği okumak ). Gruptaki bir kızla WhatsApp dan bir konu üstüne konuşmaya başlamıştık bir gece daha önce öyle bir mesajlaşmamız hiç olmamıştı. Saate bir baktım 2 saattir yazıyoruz. Bu bir kaç gün daha devam etti. Sonra sms, instagram, WhatsApp her yerden yazışmaya başladık haftalarca ve ben onunla konuşurken çok keyif aldığımı hissettim gündüzleri de kendimi hep onun yanında buluyordum, yemeğe gidiyorduk beraber, kahvaltıya, çoğunlukla onu yurduna bırakıyordum, yağmur yağdığında şemsiyeyi kendime değil ona tutuyordum, bir akşam vakti leş kömür kokusu hakimken ve biz yine yürürken boyunluğumu ona vermiştim rahatsız diye. Fazla tutumlu olan ben doğum gününde ona özel hediye hazırlatmıştım. Masa tenisinde adam akıllı kimseye yenilmeyen ben onla oynarken bir sürü set veriyordum. Kendime hakim olamıyordum, hep onu düşünüyordum, özlüyordum bazı zamanlar ondan da karşılık denebilecek hareketler, sözler alıyordum bazense beni tınlamıyordu ama genel olarak çok iyi gidiyordu ki o akşama kadar. O akşam ne mi oldu? ortak bir arkadaşımızdan telefon aldım. kızın beni aslında kardeşi olarak gördüğü temalı bir telefon. Yıkılmıştım. Böyle bir şeye ihtimal vermiyordum. Aylardan mayıstı. o hafta sonu Antalya'ya gelmiştim, havada deniz kokusu, her yer cıvıl cıvıl, akşamın çekiciliği tüm sokaklara çökmüş ve ben telefonda kalakalmıştım. Hiç bişey diyemedim, yaptığım tek şey kulaklığımı takıp denize nazır oturarak müzik dinlemekti. Ondan sonraki günlerde napacağımı şaşırmıştım, kırgındım biraz da kızgın. Madem unutamıyorum bende uzak durmaya karar verdim, araya belli bir mesafe koydum, araya yaz tatili girdi, arada mesajlaştık o kadar. sonra üniversitenin ikinci yılı başladı ben yine unutamadığımın bilincindeyim, yüzümde sahte gülümsemeler ama aklımda hep o. sağda solda değil de sadece onun gözlerinde gezinmek istediğim o. Haftalar geçti ben bişey diyemeden, taki düne kadar yemeğe davet ettim onu, çünkü bu işi bi karara vardırmak istiyordum. Yüz yüze konuşabileceğimi sanmadığım için bi mektup yazmıştım 1 sayfalık bilmiyorum çok mu demode ama o an o mektubu yazıp bitirmek istemiştim sadece Ve yemekten sonra ayrılırken verdim mektubu "bu ne?" dedi. okumanı istiyorum dedim ve gittim. 27 saat oldu ve hala daha ondan hiç bir dönüş alamadım bilemiyorum çok mu sabırsızım ama ben artık onu sevdiğimi bilmesini ve onun da bir karara varmasını istiyorum.