seyahatten sonraki ilk gün

yine döndüm ve burası hala çok sıkıcı lanet olsun!

interraildan sonra ilk işimiz sırtımızda çantalarla kendimizi iskenderciye atmak oldu. malum yemek anlayışları pek yok. eve geldiğinde ise üzerindeki tatlı yorgunluğun yanı sıra zihninden film şeridi gibi geçen anılarınınn verdiği gülümsemeyle bi yere yetişme telaşı olmadan hayata adepte olma süreci.

sicak dus ve ozlenen dun

Interrail sonrası net yurdısına taşınma kararı alınan gündür kendisi . Aynı zamanda herkesin Türkçe konuşması insanı küçük çaplı bir şoka uğratır . 1 hafta da alışmaya çalışırsın . Tüm fotoğraflara ağlamaklı bir halde tekrar tekrar bakılır ve internetten ucuz uçak bilet arama tarama çalışmaları yapılmaya başlanır .

neden bilmiyorum ama 3 gün kadar uykulu geziyorum ben sonra bir çamaşırları yıkayayim fotoğrafları yedekleyeyim derdi geliyor

Seyahat sırasında, eğer birkac sehir birden geziyorsanız gunlerin isimleri pazartesi, sali, carsamba diye anılmaz da; pisa, floransa, roma diye devam eder. O günün adı gittiginiz şehir olur. Iste seyahatin bitimindeki ilk gun, artık şehir değildir. "pazartesi" "salı" ya da "çarşambadır"

mutlu ve özgür olduğun günlerin bitmesi tokat gibi çarpar yüzüne her ne kadar devamı olacağını bilsen de

iğrenç bir gündür. hiç tat vermez. sürekli nereleri gezdin ne yaptın sorularına maruz kalmaktır. yorgun olmaktır. kirli kıyafetlerdir. ulan kaç para harcadım deyip çıkan sonuca yas tutmaktır. en önemliside kendini tekrar sıradan hissetmektir. başka bir ülkede sen farklısın ama burda herkes gibisin

Onca yoldan güzel anılardan temiz havadan sonra sen kalk gel şehir hayatına üüf lanet! Buralar çok sıkıcı

genelde ertesi gün okul/iş ikilisinden ilgilisine gidilen, ulan dün bu saatlerde başlayan cümleler kurulan gündür.